4. سالم بن ابى‌جعد مى‌گويد: مردى به نزد ابن مسعود آمد و گفت: همانا خداوند اهل اسلام را از ظلم پناه داده، ولى از فتنه پناه نداده است، پس اگر بين امت فتنه و اختلاف پيش آمد ما را به چه چيز امر مى‌كنى؟ گفت: به عمار نگاه بكن و هر جا كه او هست همراه او باش. همانا من از پيامبر صلى الله عليه وآله شنيدم كه مى‌فرمودند: عمار همراه حق (همراه اميرالمؤمنين عليه السلام) خواهد گشت هر جايى كه حق مى‌گردد.[1] شعيب ارنؤوط رجال سند اين خبر را ثقات دانسته و احمد و حاكم نيز قسمت دوم حديث را روايت كرده‌اند و حاكم و ذهبى نيز سند آن را صحيح دانسته‌اند.

4. عن سيار أبي الحكم قال: قالت بنو عبس لحذيفة: إن عثمان قد قتل فما تأمرنا؟ قال: آمركم أن تلزموا عمارا قالوا: إن عمارا لا يفارق عليا قال: إن الحسد هو أهلك الجسد وإنما ينفركم من عمار قربه من علي فوالله لعلي أفضل من عمار أبعد ما بين التراب والسحاب وإن عمارا لمن الأخيار. وهو يعلم أنهم إن لزموا عمارا كانوا مع علي؛[2] سيار مى‌گويد: بنو عبس به حذيفه گفتند: عثمان كشته شد ما را به چه امر مى‌كنى؟ گفت: شما را امر مى‌كنم كه ملازم عمار باشيد. گفتند: عمار از على جدا نمى‌شود. حذيفه گفت: همانا حسد كشنده انسان است. شما را نزديكى عمار بر على از او دور ونسبت به او بدبين مى‌كند، پس به خدا سوگند قطعا على به اندازه آسمان بر

[1] . تاريخ ابن عساكر، ج 43، ص 404 الى 406 با شش سند؛ سير اعلام النبلاء، ج 1، ص 416؛ مجمع الزوائد، ج 7، ص 243؛ البداية و النهايه، ج 6، ص 239 و ديگران.

[2] . تاريخ ابن عساكر، ج 43، ص 458 و ج 43، ص 456 با دو سند؛ مجمع الزوائد، ج 7، ص 243؛ كنز العمال، ج 13، ص 532، ح 37385.