«آرى، با تو.» اميرالمؤمنين عليه السلام عرض كردند: «آيا من بدبخت‌ترينشان (در آن هنگام) هستم؟» پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله فرمودند: «نه، ولى هر گاه اين واقعه رخ داد عايشه را به خانه‌اش برگردان.»[1] ابن حجر و هيثمى سند اين حديث را صحيح دانسته‌اند.

4. فلفله جعفى وخيثمه مى‌گويند: «در نزد حذيفه بودم كه بعضى از ما به او گفت: «آنچه را كه از پيامبر صلى الله عليه وآله شنيده‌ى به ما نقل كن!» حذيفه گفت: «اگر اين كار را بكنم مرا سنگسار مى‌كنيد.» ما گفتيم: «سبحان الله! ما تو را سنگسار مى‌كنيم؟» حذيفه گفت: «اگر به شما بگويم كه بعضى از مادرانتان بر ضد شما لشكر زيادى كشيده، شمشير بر سرتان خواهد برداشت آيا تصديق مى‌كنيد؟» گفتند: «سبحان الله! چه كسى تو را تصديق مى‌كند؟» سپس حذيفه گفت: «حميرا (عايشه) با لشكرى كه مردان قوى هيكلى او را مى‌رانند به سوى شما خواهد آمد.»[2]

سند اين حديث صحيح است و حاكم و ذهبى نيز آن را به شرط بخارى ومسلم صحيح دانسته‌اند.

5. زيد بن وهب مى‌گويد: «ما در نزد حذيفه بوديم كه گفت: «شما چه حال خواهيد داشت آن زمانى كه اهل بيت پيامبرتان دو گروه شده با هم جنگيده و بر سر يكديگر شمشير بزنند؟» ما گفتيم: «مگر اين كار خواهد شد؟» حذيفه گفت: «به گروهى كه به سوى على مى‌خوانند نگاه كنيد و همراه آن‌ها باشيد. به درستى‌

[1] . مسند احمد، ج 6، ص 393، ح 27242؛ مسند بزار، ج 9، ص 326، ح 3881؛ معجم الكبير، ج 1، ص 332، ح 995؛ مجمع الزوائد، ج 7، ص 234؛ فتح البارى، ج 13، ص 55.

[2] . معجم الاوسط، ج 2، ص 35، ح 1154؛ المستدرك على الصحيحين، ج 4، ص 517، ح 8453؛ كنز العمال، ج 11، ص 613، ح 32971، ج 15، ص 102، ح 40266.