حضرت را در تبليغ دينش يارى مى‌كرد ودر هر چه مى‌فرمودند تصديقش مى‌نمود وپسرانش جعفر وعلى را به پيروى ويارى آن حضرت امر مى‌كرد.» سپس مى‌گويد: «اين اخبار به روشنى دلالت بر اين مى‌كند كه قلب ابوطالب پر از ايمان به پيامبر صلى الله عليه وآله بود.» همانا اين مطلب را در كتاب «اسنى المطالب فى نجات ابى‌طالب» نقل كرده است.[1]

علاوه بر آنچه ذكر شد، يادآور مى‌شويم كه ابن قتيبه در كتاب «معارف» يا «تأويل المختلف الحديث» بابى گذاشته و در آن بيش از پنج نفر را نام برده كه پيرو دين آن زمان بوده و از بت‌پرستى كناره گيرى كرده‌اند و ابوذر نيز بنابر روايت «صحيح مسلم» قبل از بعثت موحد بوده وبراى خداوند متعال نماز مى‌گزاشته است.[2] و اين مطلب نيز دروغگويى ابن تيميه را ثابت مى‌كند.

همچنين اهل سنت به اميرالمؤمنين عليه السلام لقب «كرم الله وجه» را داده‌اند واين به اين خاطر است كه اميرالمؤمنين عليه السلام يك لحظه هم بت نپرستيده است، ولى ابن تيميه مى‌گويد: «على نيز مانند ديگران بت مى‌پرستيد. با اين وجود وهابى‌ها به چنين فرد ورهبر دروغباف فخر مى‌كنند واز او پيروى مى‌كنند وبه مانند او به اميرالمؤمنين واهل بيت عليهم السلام تهمت زده و سخنان رهبر دروغباف خود را در مورد اهل بيت عليهم السلام تكرار مى‌كنند.

ابن تيميه در مهم‌ترين كتاب‌هايش مانند «الفتاوى الكبرى» و «جامع الفتاوى» و «منهاج السنه» ودر بسيارى كتب ديگرش در مورد امير المؤمنين عليه السلام لقب (كرم الله وجهه) را ذكر نكرده وتنها دو يا سه مورد در برخى كتب ديگرش آن حضرت‌

[1] . نظم المتناثر من الحديث المتواتر، ص 196، ح 226 و ديگران.

[2] . صحيح مسلم، ج 4، ص 1918، ح 2473، كتاب الفضائل، باب من فضائل ابى‌ذر.