(حنفى‌ها و پيروان رأى) با مروزى به بحث و مناظره مى‌پرداختند مروزى از نص براى آن‌ها دليل مى‌آورد، ولى كوفيان مى‌گفتند: «ما سخن على و ابن مسعود را گرفتيم.» آن‌گاه مروزى براى آن‌ها مثال زيادى از سخنان على و ابن مسعود را كه كوفيان و يا مردم آن‌ها را به خاطر وجود حجت بر خلافش ترك كرده بودند جمع آورده و مى‌گفت: «اگر برايتان روا باشد كه سخنان على و ابن مسعود را در اين مسائل به جهت مخالفتش با حجت ترك نماييد، چرا در ديگر مسائل چنين نمى‌كنيد؟»[1]

4. باز همو مى‌گويد: «شافعى و مروزى در يك كتاب بزرگى آن مسائلى را كه مسلمانان سخن على را نگرفته‌اند، جمع آورده‌اند.»[2]

5. باز ابن تيميه مى‌گويد: «شافعى در كتابى آن موردى را كه اهل عراق با على وابن مسعود مخالفت كرده‌اند، جمع نموده. چون هرگاه او مى‌خواست با اهل عراق بحث كند، آن‌ها مى‌گفتند: اين سخن وعقيده را ما از سخنان على وابن مسعود گرفتيم. بنابر اين بعد از شافعى مروزى نيز كتاب بزرگ‌تر از آن را نوشت ....[3]

جواب: اگر به سخنان ابن تيميه دقت كنيم روشن مى‌شود كه او خود مى‌داند كه مروزى برعكس براى اثبات كردن اينكه آن‌ها بر خلاف سخنان اميرالمؤمنين عليه السلام و ابن مسعود عمل مى‌كرده‌اند كتابى را نوشته و نادرستى ادعاهاى آنها را كه خود را پيرو راه اميرالمؤمنين و ابن مسعود مى‌دانستند ثابت كرده است، ولى ابن تيميه به گونه‌اى سخن مى‌گويد كه گويا آن‌ها در ثابت كردن مخالفت‌هاى‌

[1] . منهاج السنة، ج 8، ص 299.

[2] . منهاج السنة، ج 8، ص 281.

[3] . منهاج السنة، ج 6، ص 441.