خود را به راحتى دراختيار دارند، جمعيت دويست هزار نفرى دهكده‌هاى فلسطينى حتى فاقد شبكه‌ى آب هستند و مجبورند از آب بارندگى، چشمه‌ها و تانكرها استفاده كنند. بخشى از سرزمين عربى به بيابان تبديل شده است. مهاجرين و ارتش صهيونيست، چاه‌ها، لوله‌ها، آب‌انبارها و تانكرهاى فلسطين را خراب و چاه‌ها و آبخيزهاى آنها را آلوده مى‌كنند. مصرف سرانه‌ى آب يك فلسطينى، روزانه 50 تا 70 ليتر و در بعضى مناطق تا 19 ليتر نيز تنزل كرده است. در حالى كه مصرف سرانه‌ى يك اسرائيلى، 350 ليتر يعنى حدود 5 برابر بيشتر است. مؤسسه‌ى‌

CESR

، اين رقم را تا 600 ليتر نيز اعلام كرده است.[1] اين در حالى است كه سازمان بهداشت جهانى، حداقل آب مصرفى در روز را 100 ليتر اعلام كرده است.[2]

در سال‌هاى 1966 و 85- 1980، ارزش افزوده‌ى بخش كشاورزى به توليد ناخالص داخلى فلسطين(GDP) ، 24% بوده و در سال 2002 به 10 تا 14% رسيده است. بيش از 25% صادرات فلسطين نيز از اين بخش تأمين مى‌شود. بيش از 90% مناطق تحت كشت كرانه‌ى غربى وابسته به آب باران هستند و برعكس بيش از 50% زمين‌هاى زيركشت رژيم غاصب، آبيارى مى‌شوند. لذا در حالى كه حيات اكثريت ساكنين فلسطينى به آب و كشاورزى وابسته است، سهم ارزش افزوده درGDP رژيم صهيونيستى تنها 3% است.[3].

استفاده بيش از حد از منابع آب توسط رژيم غاصب، از جمله حفر چاه‌هاى عميق، اثرات سوئى بر كميت و كيفيت آب چاه‌ها و منابع آبى فلسطين گذاشته است كه مى‌توان به افزايش شورى در نوار غزه و دره‌ى اردن، خشك شدن چشمه‌ها و چاه‌هاى كم‌عمق، بالا رفتن هزينه‌ى پمپاژ به‌ازاى پايين آمدن سطح آب و تخليه و پايين آمدن سطح آب آبگيرها، اشاره كرد.

[1] .

. CESR) Center for Economic and Social Rights," The Right to water in palestine: A Background, WWW. cesr. org

[2] - همان مأخذ صفحات 1 تا 6 ..

[3] .

. Special Report: The socio- Economic Impact of settlement on land, Warter and the palestinlan Economy, Washington, DC: Foundation for Middle East peace July 8991: PASSiA) 2002(," Water", p. 6.