قواعد و تعهدات جديد

هدف موافقتنامه كشاورزى، انجام اصلاحات تجارى در اين بخش و بازار محور كردن سياستهاست. اين عمل، قابليت پيش‌بينى و اطمينان بيشترى براى كشورهاى واردكننده و صادركننده ايجاد مى‌كند.

قواعد و تعهدات جديد ناظر بر موارد زير هستند:

* دسترسى به بازار- محدوديتهاى مختلف تجارى در واردات‌

* حمايت داخلى- يارانه‌ها و ساير برنامه‌ها، شامل مواردى كه قيمتهاى محصولات زراعى و درآمد كشاورزان را افزايش داده يا تضمين مى‌كنند.

* يارانه‌هاى صادراتى و ساير روشهايى كه براى رقابتى كردن مصنوعى صادرات مورد استفاده قرار مى‌گيرد.

موافقتنامه به دولتهااجازه مى‌دهد تا از اقتصاد روستايى خود حمايت كنند اما ترجيحا با سياستهايى كه كمتر به اختلال در تجارت منجر مى‌شود. موافقتنامه مزبور همچنين نوعى انعطاف‌پذيرى را در اجراى تعهدات اجازه مى دهد. كشورهاى در حال توسعه مجبور نيستند مانند كشورها توسعه يافته يارانه‌ها را قطع كنند و يا تعرفه‌ها را كاهش دهند، بلكه به آنها فرصت بيشترى اده مى‌شود تا به تعهداتشان به طور كامل عمل نمايند و تمهيدات خاصى براى منافع كشورهايى كه به واردات مواد اوليه غذايى وابسته‌اند و همچنين براى كشورهايى با حداقل توسعه‌يافتگى در نظر گرفته مى‌شود.

مقررات «صلح» در موافقتنامه با هدف كاهش مناقشات يا چالشهاى احتمالى بر سر يارانه‌هاى كشاورزى در طول نه سال است.

دسترسى به بازار: «فقط تعرفه»

قاعده جديد دسترسى به بازار محصولات كشاورزى «فقط تعرفه» است. قبل از دور اروگوئه، برخى واردات كشاورزى از طريق سهميه‌بندى و ساير تدابير غير تعرفه‌اى محدود شده بود. اينها با تعرفه‌هايى كه كم‌وبيش همان سطح از حمايت را فراهم مى‌كنند جايگزين شده است. به طور مثال، اگر سياست سابق به‌گونه‌اى بود كه قيمتهاى‌