بازارهايشان را به محصولات خارجى خاص يا به ارائه‌كنندگان خدمات مى‌دهند. از نظر گات، اينها به شكل تعهدات تثبيت تعرفه كالاها به طور عمومى يا تركيبى از تعرفه و سهميه براى برخى كالاهاى كشاورزى است. از نظر موافقتنامه عمومى تجارت خدمات، اين تعهدات بيان مى‌دارد كه ارائه‌كنندگان خدمات خارجى به چه موافقتنامه‌هاى اضافى‌

دو گروه ديگر از موافقتنامه‌ها كه مهم هستند ولى در جدول موافقتنامه‌هاى لحاظ نشده‌اند عبارت‌اند از: موافقتنامه بررسى سياست تجارى و موافقتنامه ميان چند طرف (داوطلبانه) كه به وسيله همه اعضا امضا نشده است: هواپيماهاى غير نظامى و خريدهاى دولتى.

ميزان مى توانند به بخشهاى خاصى دسترسى يابند. اين تعهدات همچنين فهرست انواع خدمات را دربر مى‌گيرد كه هر كشور اعلام مى‌دارد اصل دولت كاملة الوداد راجع به عدم تبعيض را در مورد آنها رعايت نمى‌كند. به طور كلى، قسمت اعظم مذاكرات دور اروگوئه با دو بخش نخست ارتباط داشت: اصول كلى و اصول بخشهاى خاص. همزمان مذاكرات دسترسى به بازار براى كالاهاى صنعتى امكان‌پذير شد. به محض اينكه اين اصول رعايت مى‌شد، مذاكرات مى‌توانست در زمينه تعهدات براى بخشهايى مانند كشاورزى و خدمات نيز آغاز شود. به طور كلى مذاكرات بعد از دور اروگوئه بر تعهدات دسترسى به بازار متمركز شده است: خدمات مالى، ارتباطات راه دور اصلى، حمل و نقل دريايى (تحت‌GATS ) و فن‌آورى اطلاعات (تحت گات).

2- تعرفه‌ها[1]: تثبيت بيشتر تعرفه‌ها و تعرفه‌هاى نزديك به صفر

عمده‌ترين نتيجه دور اروگوئه تنظيم 22500 صفحه سند متشكل از تعهدات كشورها در مورد گروههاى خاص از كالاها و خدمات است. اين تعهدات شامل كاهش و تثبيت نرخهاى حقوق و عوارض گمركى در واردات كالاهاست. در برخى موارد تعرفه‌ها به حدود صفر تنزل مى‌يابد. نرخهاى صفر در سال 1997 براى محصولات فن‌آورى اطلاعات تعهد شد. افزايش‌

[1] - نام اين موافقتنامه چيست؟ هيچ‌گونه موافقتنامه قانونا الزام‌آور وجود ندارد كه اهدافى را براى كاهش تعرفه‌ها تعيين كند( مثلا از طريق تعيين درصد كاهش حاصل از دور اروگوئه).

در پايان دور اروگوئه، كشورها به طور فردى تعهدات خود را در جدول زمانبندى منضم به پروتكل مراكش موافقتنامه عمومى تعرفه و تجارت 1994 ارائه نمودند. اين تنها موافقتنامه قانونا الزام‌اور براى كاهش نرخ‌هاى تعرفه‌ها بود.