دورگات‌

بايد توجه شود كه موافقتنامه عمومى تعرفه و تجارت ابتدا دو چيز بود:

(1) موافقتنامه‌اى بين‌المللى كه در آن مقرراتى براى هدايت تجارت بين‌المللى وجود داشت و (2) سازمانى بين‌المللى كه بعدها ايجاد شد تا از موافقتنامه را حمايت كند. متن موافقتنامه را مى‌توان قابل مقايسه با قانون دانست، سازمان به پارلمان شباهت داشت و دادگاههاى در ركنى واحد درآميخته بودند.

همان‌طور كه تاريخچه آن نشان مى‌دهد، تلاش براى ايجاد يك كارگزارى نو پديد به نام سازمان تجارت بين‌المللى در دهه 1940 با شكست مواجه شد. اما تدوين‌كنندگان پيش‌نويس گات توافق كردند كه قواعد و نظاماتى جديد، هرچند موقتى، داشته باشند.

پس از آن بود كه مقامات دولتى نيازمند نشست با يكديگر شدند تا درباره موضوع‌هاى مربوط به موافقتنامه بحث كنند و مذاكرات تجارى نيز داشته باشند. اين تصميم نيازمند حمايت دبيرخانه بود كه منجر به ايجاد سازمانى موقت شد و حدود نيم قرن به حيات خود ادامه داد.

گات به عنوان كارگزارى بين‌المللى، ديگر وجود ندارد و هم‌اكنون جاى خود را به سازمان تجارت جهانى داده است. امروز، موافقتنامه گات وجود دارد؛ اما مجموعه مقررات ان همان مقررات اصلى اوليهه براى تجارت بين‌المللى نيست و به روز شده است. موقعى كه گات بعد از جنگ جهانى دوم ايجاد شد، بازرگانى بين‌المللى عمدتا شامل تجارت در كالا بود. از آن زمان بتدريج تجارت در در خدمات (حمل‌ونقل، مسافرت، بانكدارى، بيمه، ارتباطات راه دور، مشاوره و غير آن) اهميت بيشترى يافت و همين‌طور تجارت در ايده‌ها (اختراعات و طراحى‌ها و كالاها و خدمات موضوع آنها كه مجموعا «دارايى فكرى» ناميده مى‌شود).

موافقتنامه عمومى تعرفه و تجارت همواره به تجارت كالا مى‌پرداخت و هنوز هم در قالب سازمان تجارت جهانى همين شيوه رايج مى‌باشد. اين موافقتنامه اصلاح شده و در مواقتنامه‌هاى جديد سازمان تجارت جهانى وارد گشته است. گات به روز شده و در كنار آن موافقتنامه عمومى تجارت خدمات(GATS) و موافقتنامه جنبه‌هاى تجارى‌