1- مرور كلى‌

حدود 100 عضو از مجموع 130[1] عضو سازمان تجارت جهانى، كشورهاى در حال توسعه هستند. اين كشورها به دليل تعداد قابل توجهشان در سازمان و افزايش اهميت آنها در اقتصاد جهانى، نقش مهمى را در سازمان دارند.

سازمان تجارت جهانى بر اساس نيازهاى كشورهاى در حال توسعه به سه صورت زير عمل مى‌كند:

* موافقتنامه‌هاى سازمان تجارت جهانى داراى شروط خاصى براى كشورهاى در حال توسعه است.

* «كميته تجارت و توسعه»[2] بر فعاليتهاى سازمان تجارت جهانى در اين موضوع نظارت مى‌كند.

* دبيرخانه سازمان تجارت جهانى كمكهاى فنى (انواع آموزش) را براى كشورهاى در حال توسعه فراهم مى‌سازد.

در موافقتنامه‌ها: زمان بيشتر، شرايط بهتر

موافقتنامه‌هاى سازمان تجارت جهانى شرايط متعددى را براى كشورهاى در حال توسعه و با حداقل توسعه‌يافتگى فراهم كرده است. موافقتنامه عمومى تعرفه و تجارت(GATT) كه به تجارت كالا مربوط است، بخش خاصى (بخش 4) در زمينه توسعه و تجارت دارد كه مقرراتى را براى مذاكرات تجارى بين كشورهاى توسعه يافته و در حال توسعه در رابطه با مفهوم عدم معامله به مثل قائل شده است. كشورهاى توسعه يافته در

[1] (*) اين آمار مربوط به سال 1998 است.

[2] (**)Committee on Trade and Development