همچنين از هيئت رسيدگى خواسته شده بود كه در مورد سياست آمريكا مبنى بر اينكه محصولات تون بايد با مارك «سالم بودن دولفين» همراه باشند، اظهار نظر كند (مخيّر كردن مصرف‌كننده براى خريدن يا نخريدن محصول). هيئت رسيدگى به اين نتيجه رسيد كه اين موضوع با مقررات گات مغاير نيست؛ زيرا به منظور جلوگيرى از اعمال تبليغاتى فريبكارانه در مورد همه محصولات تون اعم از داخلى و خارجى انجام مى‌شد.

گزارشى كه هرگز پذيرفته نشد

طبق سيستم سازمان تجارت جهانى اگر اعضاى اين سازمان (كه به عنوان ركن حل اختلاف تشكيل جلسه مى‌دهند) با اجماع، گزارش هيئت رسيدگى را بعد از 60 روز مردود اعلام نكنند، به طور خودكار پذيرفته شده است. در مقررات قديمى گات اين موضوع بدين شكل نبود. مكزيك تصميم گرفت قضيه را دنبال نكند و گزارش هيئت رسيدگى هرگز پذيرفته نشد، گرچه برخى از كشورهاى واسط براى پذيرش آن فشار آوردند. مكزيك و ايالات متحده آمريكا مشاوره‌هاى دوجانبه‌اى به منظور دستيابى به توافق در خارج از گات انجام دادند.

در سال 1992، اتحاديه اروپا شكايت خود را به جريان انداخت. اين موضوع به دومين گزارش هيئت رسيدگى منجر شود كه در اواسط 1994 بين اعضاى گات توزيع گرديد. گزارش اخير برخى از يافته‌هاى هيئت رسيدگى اول را تصديق و بقيه را اصلاح نمود. گرچه اتحاديه اروپا و ساير كشورها فشار آوردند تا گزارش پذيرفته شود، اما ايالات متحده آمريكا در مجموعه‌اى از جلسات شوراى گات و در جلسه نهايى طرفهاى متعاهد گات (يعنى اعضا) اعلام كرد كه وقت كافى براى تكميل مطالعات خود در مورد گزارش مذكور نداشته است. بنابراين اجماعى براى پذيرش گزارش وجود نداشت كه اين هم با سيستم قديمى گات يك ضرورت براى اجراى حكم بود. در اول ژانويه 1995، گات راه را براى سازمان تجارت جهانى باز كرد.