به بيانى ديگر، استفاده از مقررات موجود در موافقتنامه‌هاى زيست‌محيطى بين‌المللى بهتر از اين است كه كشورها خودسرانه اقدام به تغيير سياستهاى زيست محيطى ديگر كشورها نمايند (مراجعه شود به دعواى تون- دلفين، ص 120).

كميته تجارت و محيط زيست يادآور مى‌گردد اقداماتى كه براى حفظ محيط زيست انجام مى‌شود و بر تجات‌رت تأثير دارند مى‌تواند نقش مهمى در برخى موافقتنامه‌هاى بين‌المللى داشته باشد، خصوصا زمانى كه تجارت، خود به طور مستقيم عامل مشكلات زيست محيطى باشد. اما در عين حال متذكر مى‌شود كه اعمال محدوديتهاى تجارى تنها راه‌حل موجود نبوده و لزوما اين محدوديتها مؤثرترين راه حل نيستند. راههاى ديگرى در اين خصوص وجود دارند شامل: ارائه كمك به كشورها در كسب فن‌آورى‌هايى سازگار با محيط زيست، اعطاى كمك مالى به كشورها، تأمين آموزش مورد نياز براى كشورها و غيره.

در ارتباط با اين مشكلات نبايد مبالغه شود. تاكنون هيچ اقدامى كه بر تجارت و بازرگانى تأثير داشته و بر اساس موافقتنامه بين‌المللى انجام شده باشد در سيستم سازمان تجارت جهانى و گات مورد بحث و اختلاف قرار نگرفته است. همچنين اين ديدگاه عمومى وجود دارد كه اگر كشورهاى ذيربط، يك موافقتنامه زيست‌محيطى را امضا كرده باشند، احتمال اينكه اقدامات انجام شده بر اساس اين موافقتنامه موجب بروز مشكلاتى در سازمان تجارت جهانى شود، وجود ندارد. هرچند كه اين مسئله به طور كامل حل نشده است.

كميته تجارت و محيط زيست بيشتر نگران اين موضوع است كه اگر يك كشور به استناد موافقتنامه زيست محيطى اقدامى عليه كشور ديگر، كه موافقتنامه زيست‌محيطى را امضا نكرده است، به عمل آورد، چه اتفاقى روى خواهد داد.

ختلافات در كجا بايد رسيدگى شوند؟

فرض كنيد به علت اينكه كشورى بر اساس يك موافقتنامه زيست محيطى، خارج از