دخالت نمايند. كارگزارى‌هاى ديگرى كه در زمينه مسائل مربوط به محيط زيست تخصص دارند از صلاحيت بيشترى براى انجام اين وظايف برخوردارند.

2- چنانچه اين كميته بتواند مشكل خاصى را شناسايى كند، راه‌حلهاى مربوط بايستى بر سيستم تجارى سازمان تجارت جهانى استوار باشند.

به طور اعم، اعضاى سازمان تجارت جهانى متقاعد شده‌اند كه يك سيستم بازرگانى چند جانبه آزاد، منصفانه و بدون تبعيض، سهم مهمى در تلاشهاى ملى و بين‌المللى مربوط به حفظ و حراست بهتر از منابع زيست‌محيطى و گسترش توسعه پايدار دارد و اين موضوع مورد تأييد كنفرانس ملل متحد در مورد محيط زيست و توسعه در ريودوژانيرو به سال 1992، موسوم به اجلاس سران در مورد زمين، قرار گرفته است.

برنامه كارى اين كميته بر 10 بخش مختلف تمركز دارد. دستور كار آن بر اساس پيشنهادهاى اعضاى سازمان تجارت جهانى در مورد مسائلى كه براى آنها اهميت دارد، تهيه مى‌شود. بخشهاى آتى، برخى از اين مسائل و آنچه اين كميته تاكنون براى آن نشستهايى داشته است را بيان مى‌نمايد.

چگونگى ارتباط سازمان تجارت جهانى و موافقتنامه‌هاى زيست‌محيطى‌

نحوه ارتباط سيستم تجارى سازمان تجارت جهانى و تدابير تجارت «سبز» چگونه است؟ چه ارتباطى بين موافقتنامه‌هاى سازمان تجارت جهانى و موافقتنامه‌ها و كنوانسيون‌هاى زيست‌محيطى مختلف بين‌المللى وجود دارد؟

هم‌اكنون در حدود 200 موافقتنامه بين‌المللى مختلف (خارج از سازمان تجارت جهانى) درباره مسائل مختلف زيست محيطى در حال اجرا هستند كه به موافقتنامه‌هاى زيست محيطى چند جانبه مشهورند(MEAs) [1]

در حدود 20 موافقتنامه از اين 200 موافقتنامه شامل موادى هستند كه بر بازرگانى و تجارت تأثير گذارند. براى مثال اين موافقتنامه‌ها تجارت برخى محصولات را منع مى‌كنند و يا در برخى مواقع به كشورها اجازه مى‌دهند تا در شرايط خاص، محدوديتهاى‌

[1] (*)MEAs -Multilateral Environmental Agreements