برنزى، نشانگر معمارى بسيار جالب و قدمت آن است.

ايروان، قدمتى در رديف بابل و نينوا دارد و در حدود 30 سال كهنسال‌تر از روم مى‌باشد.

در 782 سال قبل از ميلاد، پادشاه ارارتيان به‌نام آرگيش تيس.

يك مركز نظامى و دولتى موسوم به دژ اربونى در محلّى كه امروزه پايتخت ارمنستان (ايروان) است بنا كرد.

ايروان، يك بار در سال 1968 يعنى 2750 سال بعد از پيدايش بازسازى گرديده است، و در قرن هفتم، قلعه نظامى ايروان به يك دژ مستحكم در ميدانهاى آرارات تبديل شد و شهر ايروان به يك مركز بازرگانى مهم مبدّل گرديد.

ايروان، در سال 1387 ميلادى با حمله مغولها رونق اقتصاديش كاهش يافت، و از قرنهاى 14 تا 17 شهر ايروان و سرزمين ارمنستان در كشاكش اقوام پارسى و ترك، به يك ميدان جنگ و ستيز تبديل گرديد ولى هنوز ساختمانهاى شهرى و مذهبى كه به اواخر قرن 17 برمى‌گردد و اكثر بخشهاى بنا شده پس از زمين لرزه مصيبت‌بار سال 1679 ميلادى در ايروان وجود دارند.

ايروان، در سال 1827 م، به‌عنوان بخشى از امپراطورى روسيه درآمده و مركز ارمنستان گرديد.

ايروان، با تأسيس قدرت شورائى در سال 1920 م جزء اوّلين شهرهايى بود كه مورد توجّه قرار گرفت و نسبت به بازسازى آن اقدامات لازم بعمل آمد.

ايروان، در سال 1924 نقشه‌هاى عمومى شهرسازى آن توسّط