حديث اول: امام صادق A فرمود: روزه‌داران را دو شادي است يکي موقع افطار و ديگري بهنگام ملاقات خداي عزوجل.[1]

حديث دوم: ابن حمزه گويد: از امام صادق عليه‌السلام پرسيدم که روش رسول خدا صلي‌الله‌علیه‌و‌آله در روزه چه بود؟

فرمود: هر ماهي سه روز (پنج‌شنبۀ دهه اول و چهارشنبه دهۀ دوم و پنج‌شنبه دهه آخر)؛و روزه،اين سه روز،معادل روزۀ تمام سال است،چون خداي عزّوجلّ مي‌فرمايد: هرکس کار نيک انجام دهد،ده برابرپاداش دارد و هرکس بواسطۀ ناتواني نتواند اين روزها را روزه بگيرد، اگر يک درهم صدقه بدهد،اجرش بيشتر از يک روزه است.[2]

حديث سوم: رسول خدا صلي‌الله‌علیه‌و‌آله فرمود: خداوند گويد روزه براي من است و من پاداش آن را مي‌دهم؛ روزه‌دار، دو خوشحالي دارد، وقتي افطار کند خوشحال مي‌شود و همين که خدا را ديدار کند و او را پاداش دهد، باز خوشحال مي‌شود.[3]

حديث چهارم: رسول خداn فرمود: شش صفت نيک است: 1- پيکار با دشمنان خدا بوسيله شمشير،

2- روزه در روز تابستان،

3- نيک صبري به هنگام مصيبت،

4- ترک مجادله،

5- انفاق در نهان،

6- دوستي

[1] . خصال صدوق، ج ،1 ص 51.

[2] . همان ، ص 179.

[3] . نهج‌الفصاحه، ح 772 .