صورت پيدا کردن قدرت بر روزه، بايد روزه خود را قضا کنند.[1]

4. در پايان آيه، دوباره يادآوري مي‌شود که روزه گرفتن براي شما بهتر است. و اگر ميزان و اندازه اين خير و خوبي دانسته شود؛ هيچ کس آرزو نمي‌کند که اي کاش، من هم سالمند بودم و به جاي روزه گرسنه‌اي را سير مي‌کردم.[2]

آيه سوم: «شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِيَ أُنزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِّنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ فَمَن شَهِدَ مِنكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ وَمَن كَانَ مَرِيضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَيَّامٍ أُخَرَ يُرِيدُ اللّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَلاَ يُرِيدُ بِكُمُ الْعُسْرَ وَلِتُكْمِلُواْ الْعِدَّةَ وَلِتُكَبِّرُواْ اللّهَ عَلَى مَا هَدَاكُمْ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ».[3]

(آن چند روز معدود) ماه رمضان است، ماهي که قرآن براي راهنمايي مردم، همراه با دلائل روشن از هدايت و جداکنندۀ حق از باطل در آن نازل شده است، پس هر کس اين ماه را دريابد؛ بايد روزه بگيرد و آن کس که مريض و يا مسافر باشد؛ روزهاي ديگري را به جاي آن روزه بگيرد، خداوند راحتي براي شما مي‌خواهد؛ نه زحمت و سختي را، هدف اين است که شما، تعداد اين روزها را تکميل کنيد و خدا را بر اينکه شما را هدايت کرده، بزرگ بداريد، شايد شکرگذاري کنيد.