مردم امساک کرده بود. ولي به هر حال، آن هم نوعي روزه‌داري است، ولي آنچه در تورات و انجيل آمده، روزه به معناي امساک از خوردن و آشاميدن است.[1]

در پايان آيه با يک عبارت کوتاه، فلسفه مهم روزه‌داري را بيان مي‌کند و آن اينکه روزه باعث ايجاد تقوا در انسان مي‌شود. انسان روزه‌دار با امساک از لذت هاي جسمي که به خاطر خدا خود را از آنها محروم‌ مي‌کند، نوعي تمرين براي تسلط بر نفس و خواهش هاي آن انجام مي‌دهد و چون يک ماه اين تمرين ها را تکرار کرد، در وجودش ملکه تقوا و خويشتن‌داري ايجاد مي‌شود، او ديگر به آساني مي‌تواند از ارتکاب گناه و خوردن مال ديگران و تجاوز به حقوق مردم،هرچند که به نفع او باشد، پرهيز کند و بر نفس خود تسلط يابد و درجهت حفظ خود از معصيت،اراده‌اي نيرومند داشته باشد.[2]

آيه دوم: أَيَّامًا مَّعْدُودَاتٍ فَمَن كَانَ مِنكُم مَّرِيضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَيَّامٍ أُخَرَ وَعَلَى الَّذِينَ يُطِيقُونَهُ فِدْيَةٌ طَعَامُ مِسْكِينٍ فَمَن تَطَوَّعَ خَيْرًا فَهُوَ خَيْرٌ لَّهُ وَأَن تَصُومُواْ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ .[3]

چند روز معدودي را (بايد روزه بداريد) و کساني که از شما بيمار يا در سفر باشد، پس (به همان تعداد) از روزهاي ديگري (را بجاي آن روزه بگيرد)

[1] . رک: تورات ، سفر تثنيه، باب 9، آيه 9 ؛ انجيل متي، باب 4 ، آيه 2.

[2] . تفسير کوثر، ج1، ص 450.

[3] . سوره بقره/ 184.