استون

اَسِتون \ aseton\ ، یـا 2- پـروپـانـون، یـا دی‌مِـتـیـل‌کِـتـون (CH3COCH3)، ساده‌ترین نمونۀ کِتونهای آلیفاتیک و حلّالی با کاربرد گسترده. استون به سبب توانایی‌اش در حل استاتها و نیتراتهای سلولُز، به‌طور گسترده در تولید الیاف مصنوعی و مواد منفجره به کار می‌رود و نیز از آن به‌عنوان مادۀ اولیه در ساخت بسیاری از ترکیبات بهره می‌برند. از لحاظ فیزیولوژیکی، استون بخشی جزئی از خون و ادرار طبیعی را تشکیل می‌دهد، ولی در بیماران مبتلا به دیابت، به مقدار فراوان تولید می‌شود.
استون به صورت تجاری، به‌سادگی، با روش هیدروژن‌زدایی ایزوپروپیل‌الکل تهیه می‌شود. اما امروزه تنها حدود 25٪ کل استون تولیدشده در جهان به این روش فراهم می‌شود و به‌جای آن، بیشترین مقدار استون با واکنش زیر، به‌صورت
هم‌محصولِ فِنول، از طریق اکسایش کومِن (ایزو پروپیل‌بنزن) به‌دست می‌آید:
C6H5CH(CH3)2 + O2 → C6H5OH + CH3COCH3
استون فنول کومن
استون خالص مایعی روان، بی‌رنگ، خوش‌بو، اشتعال‌پذیر و با نقطۀ جوش °2/ 56 سانتی‌گراد است.

مآخذ

EA, 2006;
EB, 1986.
بخش علوم پایه و مهندسی