استتار

استتار\ estetār\ ، در اخترشناسی، پنهان شدن نور یک جسم نجومی، غالباً ستاره، توسط جسم نجومی دیگر، مانند سیاره، قمر، یا ستارۀ دنباله‌دار. برای نمونه، خورشیدگرفتگی (کسوف) همان استتار خورشید توسط ماه است. هنگامی که ستاره‌های بزرگْ پشت ماه پنهان می‌شوند، اخترشناسان می‌توانند میزان کاهش نور آنها و قطرشان را (بر حسب زاویه) نیز اندازه گیرند و مشخص کنند که آنها ستاره‌هایی مزدوج‌اند یا نه.
هنگام استتار ستاره‌ها توسط اجسامی مانند سیاره‌ها، سیارکها یا قمرها، اخترشناسان می‌توانند اندازه و شکل دقیق این اجسام، و همچنین دمای جوّ سیاره‌ها را تعیین کنند. در 1977م اخترشناسان حلقه‌های اورانوس را به‌طور نامنتظره، به‌هنگام یک استتار ستاره‌ای، کشف کردند. همچنین با مطالعۀ نور ستارگانی که در پشت مسیر یک ستارۀ دنباله‌دار قرار می‌گیرند، می‌توان شکل ستاره و ابعاد هسته و دنبالۀ آن را مشخص کرد و اطلاعاتی دربارۀ نوع و جنس هالۀ ابری‌شکل ستاره به‌دست آورد.

مآخذ

CE, 6th edition;
EA, 2006;
EB, 2008.
بخش علوم پایه و مهندسی