اررا

اِرِّرا [errerā]، فرانثیسکو (پدر) (ح 1576-1656م/ ح 984-1066ق)، نقاش و حکاک اسپانیایی که آثارش مشخص کنندۀ گذار از اسلوب شیوه‌گری به باروک است.
گفته‌اند که اررا اندک زمانی استاد وِلاسکوئِز بوده، و این طور ادعا شده که وی مبدع اسلوب ملی جدیدی است که در آثار ولاسکوئز به اوج خود می‌رسد؛ اما ظاهراً اررا از پیروان این سبک بوده است، نه مبدع آن. قدیم‌ترین آثار شناخته شدۀ او حکاکی‌ای از پیکرۀ قدیس ایگناتیوس لویولایی (1610م)، و نقاشی‌ای از «نزول روح القدس بر رسولان مسیح» (1617م؛ در خانه و موزۀ اِل گرِکو، تولِدو) دارای اسلوبی شیوه‌گر است و به نخستین آثار ولاسکوئز که به سبک ناتورالیسم سادۀ کاراوادْجو است، شباهتی ندارد. در آثار بعدی او، مانند «عروج قدیس هِرْمِنِگیلد» (ح 1624م؛ در موزۀ هنرهای زیبا، سِویل)، بازتابی از اسلوب ونیزی خوان دِ لاس روئِلاس مشهود است. در 3 صحنه از حیات قدیس بُناوِنتوره به سفارش صومعۀ فرانسیسیان در سویل در 1627م پیشرفت آشکاری در جهت ناتورالیسم دیده می‌شود؛ این پیشرفت را می‌توان تأثیر فرانثیسکو دِ ثورْباران دانست که 4 نقاشی از نقاشیهای این مجموعه را کشیده است. ناتورالیسم در آثار اررا تکنیکی کلی دارد که با شیوۀ خوسه دِ ریبِرا قرابت دارد؛ لکن در آثار بعدی او، مثلاً «قدیس باسیلیوس» (1637م؛ لوور)، نقاشیهای او چنان زمخت از کار درآمده که اشکالْ صورت طبیعی خود را از دست داده‌اند.

اررا زمانی پس‌از 1638م به مادرید رفت. تحولات‌بعدیِ آثار ولاسکوئز یا دیگر نقاشان درباری بر او ظاهراً بی‌تأثیر بوده است. فرمهای کشیده و دراز و جامه‌های کار شدۀ «یوسف قدیس» (1648م؛ موزۀ لاثارو گالْدیانو، مادرید)، آخرین اثر شناخته شدۀ او، احتمالاً حاکی از آن است که سبک وان دایک بر او تأثیر گذاشته است. اررا ظاهراً در زمان حیات خود در سویل شهرتی بسزا داشته است. تأثیر او بر نقاشان دیگر در «معجزۀ قرصهای نان و ماهیها» (کاخ اسقف اعظم، مادرید) پیدا ست. (102)