اَراوَلّی، رِشْتهکوه -kūh-e arāvallī(a)[rešte، کوههای کمارتفاعی در شمال هند که در جهت شمال شرقی به طول 560 کمـ در ایالت راجستان، از سیروهی تا کهِتْری در جَیپور امتداد یافته است. شاخههای صخرهای و جدا افتادۀ آن تا جنوب دهلی نیز ادامه دارد. این رشته قلل و برآمدگیها با حدود 10 تا 96 کمـ عرض، بین 300 تا 900 متر ارتفاع دارد. این رشتهکوه به دو بخش تقسیم میشود: مرتفعات سامْبْـهَر ـ سیروهی که بلندتر و عریضتر و شامل گوروسیکهَر، مرتفعترین قلۀ اراولی (766‘1 متر) است؛ و دیگری، مرتفعات بین سامبهر و کهتری. رشتهکوههای اراولی از نظر منابع طبیعی (ازجمله انواع کانی) بسیار غنی است و مانع پیشروی بیابانهای غربی میشود. رودهای متعددی از قبیل بَناس، لونی، سَکْهی و سابَرمَتی از این رشتهکوه سرچشمه میگیرند. این ناحیه با وجود جنگلهای انبوهی در جنوب آن، عموماً عاری از پوشش گیاهی و بسیار کمجمعیت است و قسمتهای وسیعی از آن را ریگ و ماسه و تودههای کوارتزیت صورتی رنگ تشکیل میدهد. (138)