اشتاینر، رودلف

اشتاینر \eštāyner\، رودُلف (1861- 1925 م / 1239- 1304 ش)، دانشور و فیلسوف اجتماعی اتریشی‌تبار و بنیادگذار جنبش حکمت انسانی. اشتاینر در کرالْیِویچ اتریش (اکنون: کرواسی) زاده شد. در جوانی به آثار گوته، شاعر و نویسندۀ آلمانی، علاقه‌مند شد، آثار علمی او را ویراست و از 1889 تا 1896 م در وایمار، به‌گردآوری و چاپ همۀ آثار او همت گماشت. طی این دوره، کتاب معروف خود، فلسفۀ آزادی (1894 م، ترجمۀ فارسی: 1390 ش) را تألیف کرد؛ سپس به برلین رفت و به کار سردبیری نشریه‌ای ادبی به‌نام «مجلۀ ادبیات» پرداخت. او کم‌کم به این باور رسید که ادراک روحی، مستقل از حواس است و نتیجۀ پژوهشهای خود را در این زمینه، حکمت انسانی نامید. او توجه خود را بر «معرفت حاصل از خودِ برتر در انسان» متمرکز ساخت و در 1912 م انجمن حکمت انسانی را بنیاد نهاد.
اشتاینر در 1913 م نخستین گوتِئانوم خود را، که به گفتۀ خودش مدرسه‌ای ویژۀ علوم روحی بود، در سویس تأسیس کرد. بعدها جنبش مدرسۀ والْدُرف، با الگوبرداری از مدرسۀ او، شماری مدرسه در اروپا و آمریکا بنا نهاد. اشتاینر مؤسسه‌های دیگری هم برای کودکان عقب‌مانده، و برای پژوهشهای ریاضی و علمی ایجاد کرد. «علوم باطنی: بررسی اجمالی» (1913 م) و «داستان زندگی من» (1924 م) ازجملۀ نوشته‌های فراوان او ست.

مآخذ

سازمان اسناد و کتابخانۀ ملی ایران (مل‌ )؛
نیز:

Americana, 2006;
Britannica, 2010;
Columbia, 6th edition;
Encarta, 2009;
NLAI, www. nlai. ir.

بخش مفاهیم جدید و عناوین ویژه