اشتاینیتس

اشتاینیتس \eštāynīts\، ویلهِلم (1836-1900 م / 1252- 1318 ق)، استاد شطرنج اتریشی ـ آمریکایی. او نخستین کسی بود که به‌طور رسمی، عنوان قهرمانی جهان را به دست آورد. وی این عنوان را از 1866 تا 1894 م در اختیار داشت و به این ترتیب، دارای طولانی‌ترین دوران قهرمانی شطرنج جهان به ‌شمار می‌رود.
اشتاینیتس در پراگ زاده شد که در آن زمان جزو امپراتوری اتریش بود. 12ساله بود که شطرنج را از همدرسش آموخت. در 1858 م به پلی‌تکنیک وین وارد شد، ولی چندی نگذشت که درس را رها، و وقت خود را یکسره صرف شطرنج کرد. در 1862 م برای نخستین‌بار به نمایندگی از سوی اتریش در مسابقه‌ای شرکت کرد؛ در پایان همان سال به انگلستان رفت و 20 سال در آنجا ماند.
اشتاینیتس در 1866 م، با شکست دادن آدُلف آندِرسِن، شطرنج‌باز آلمانی، قهرمان جهان شد. البته این عنوان به‌طور رسمی در 1886 م به او داده شد.
اشتاینیتس در 1883 م به ایالات متحدۀ آمریکا مهاجرت کرد. او به‌ویژه در بازپسین سالهای زندگی حرفه‌ای‌اش، در بازی دفاعی بی‌مانند بود. اشتاینیتس کوشید تا شطرنج را روشمند سازد و زمان و نیروی بسیاری برای اثبات نظریاتش صرف کرد. او از 1885 تا 1891 م سردبیر «مجلۀ بین‌المللی شطرنج» در شهر نیویورک بود. همچنین کتابی با عنوان «معلم شطرنج نوین» (1889-1895 م، 2 ج) نوشت.
اشتاینیتس در 1894 م از اِمانوئِل لاسکِر، شطرنج‌باز آلمانی، شکست خورد و دوران قهرمانی‌اش به پایان رسید. او پس از این شکست، دچار آشفتگی روانی شد و هنگامی که برای شرکت در مسابقه‌ای به مسکو رفته بود، در بیمارستانی بستری شد. او اندک زمانی بهبود یافت، اما باز در نیویورک بیمار شد و همان‌جا در تنگ‌دستی درگذشت.

مآخذ

Britannica, 2010;
Columbia, 6th edition;
Encarta, 2009.

بخش ورزش