آمِدی، ابوالفضائل علی بن ابیالمظفر (ذیحجۀ 559- ربیعالاول 608 ق / اکتبر 1164- اوت 1211 م)، فقیه و ادیب شافعی. او از خاندان محترمی بود که از آمِد (ه م) به واسط کوچیده بود و به همین جهت به آمدی شهرت یافت. چندی به بغداد رفت و نزد فقیهان بزرگ آن شهر فقه شافعی آموخت و مدتی نیز در مدرسۀ ثقتیّۀ بغداد مُعید دروس شد. در 604 ق / 1207 م قضای واسط و سپس نظارت اعمال آن شهر به وی واگذار گردید. ابن خلکان گوید که او، هم در علم حساب دستی داشته و هم در سرودن شعر، اما دربارۀ تنها قطعهای که به وی نسبت داده است، خود اظهار تردید میکند. وی در اواسط به دنیا آمد و در همان شهر درگذشت.
مآخذ
ابن خلکان، وفیاتالاعیان، به کوشش احسان عباس، بیروت، 1977 م، 3 / 397.