سجده شود و بايد مؤمنين در پيشگاه خداوند پيشانى بر خاك بگذارند، آيا سزاوار نيست كه اهل ايمان در پيشگاه خداوند بزرگ به بهترين و پاكترين تربت سجده كنند.

تربت پاك حضرت سيد الشهداء عليه السّلام از گرامى‌ترين عناصر و جواهر روى زمين است و از ساير بقاع اشرف و افضل است، و بر همه بقاع روى زمين فضيلت دارد، تربت سيد الشهداء عليه السّلام بالاترين شرف معنوى و عاليترين عنصر مادى را با هم جمع كرده و در واقع از روح و ماده تجاوز نموده و صورت و حقيقت را به هم آميخته است و از گرامى‌ترين بقعه روى زمين شمرده مى‌شود.

گروهى از نويسندگان اين عصر[1] به اين موضوع تصريح كرده و پاره‌اى از اين مطالب را در كتب خود آورده‌اند و اخبار و روايات زيادى هم از مصادر وحى و اهل بيت رسالت عليهم السلام رسيده و شاهد بر گفتار اين نويسندگان مى‌باشد، سيد بحر العلوم رضوان اللّه عليه در منظومه فقهيه خود به اين جريان اشاره كرده و مى‌گويد:

از روزى كه سيد الشهداء عليه السّلام به شهادت رسيدند، شعراء در فضيلت تربت آن حضرت اشعار فراوانى سرودند، خصوصيات و مزاياى آن را تشريح كردند و از قداست و طهارت و شرافت‌

[1] مقصود علايلى و عقاد هستند كه در كتاب« أبو الشهداء» پيرامون كربلا و خصوصيات آن سخن گفته‌اند