نمى‌توانست بر وزارت مملكت خراب كن و مردمان هلاك كن خود پا برجاى بماند.[1]

سيد جمال‌الدين براى بار دوم از بصره راهى اروپا شد و در لندن مستقر گرديد و روزنامه ضياء الخافقين را در آنجا منتشر كرد. انتشار روزنامه مزبور باعث شد تا حكومت انگليس عرصه را بر او تنگ گرداند. سلطان عبدالحميد كه چنين ديد، او را به عمارت سلطنتى فراخواند. او نيز در سال 1310 هجرى قمرى (1892 م) راهى آنجا شد و همان جا ماند و به فعاليت‌هاى خود در راه برقرارى دولت واحد اسلامى و در جهت وحدت امت اسلام و بيدارى مسلمانان ادامه داد. بعد از قتل ناصرالدين شاه در سال 1313 هجرى قمرى (1896 م) به دست ميرزا رضاى كرمانى كه از شاگردان نزديك و مريدان سيد جمال‌الدين بود، حكومت ايران ضمن برملا ساختن هويت شيعى و ايرانى سيد جمال‌الدين براى دربار عثمانى از آن‌ها خواست تا وى را تحويل دهند. آقاى مرتضى مدرسى چهاردهى معتقد است كه حكومت ايران در پى اين ترور نقشه قتل او را ريخت و براى تحقق اين نقشه مردى به نام ناصر الملك را فرستاد كه توانست با هماهنگى سفارت ايران در استانبول سيد جمال‌الدين را مسموم كند. سيد جمال‌الدين در سال 1314 هجرى قمرى (1897 م) به وسيله سم به شهادت رسيد.[2]

[1] اعيان الشيعه، ج 4، ص 314.

[2] مرتضى مدرسى چهاردهى؛ سيد جمال الدين و انديشه‌هاى او، ص 490.