ترديدى نيست كه هيچ امتى بدون برخوردارى از كيان سياسى واحدى كه اراده آن را نمايندگى كند و هويت آن را تجسم بخشد و به ارزش‌ها و آرمان‌هاى آن جامه عمل بپوشاند و از مصالح و منافع آن حمايت كند، نمى‌تواند وجود خارجى ملموسى داشته باشد. از اين روست كه مسلمانان هر چند از نقطه نظر تاريخى امتى داراى همه ويژگى‌هاى امت واحد هستند؛ ولى از مدت زمانى نه چندان دور به تدريج عناصر هويت جمعى خود را از دست داده و تبديل به جوامع پراكنده‌اى شده‌اند. تنها چيزى كه آنان را به يكديگر پيوند مى‌دهد ايمان قلبى به اسلام و انجام برخى مراسم عبادى آن است كه آن‌ها نيز مضمون اجتماعى و سياسى خود را از دست داده و تبديل به عادت‌هايى شده‌اند كه مسلمانان همچون ديگرانى كه به سنت‌ها و عادات خويش پيوند خورده‌اند، به آن‌ها خو گرفته‌اند.

در اينجاست كه اهميت انقلاب بزرگ اسلامى كه امام خمينى (قدس سره) آن را رهبرى كرد، متجلى مى‌گردد. اين انقلاب براى نخستين بار در دوران جديد بود كه هويت جمعى مسلمانان را به ايشان بازگرداند