رجال على بن فضال‌[1] و فهرست ابن شهرآشوب‌[2] را نيز در اختيار داشته و شرح‌حالهايى را از آنها نقل كرده است.

ارزش تاريخى كتاب طبقات الامامية در تاريخ تشيع‌

يكى از جنبه‌هاى سودمند اين اثر مفقود، اهميت آن در شناساندن تاريخ شيعه، به‌ويژه در منطقه شامات است. اطلاعات منحصربه‌فرد موجود در شرح‌حال‌هاى برجاى مانده از اين اثر، مى‌تواند دامنه نفوذ تشيع را در حلب، طرابلس و نواحى شامات نشان دهد. شرحى كه وى درباره حسن بن زهرة آورده و نقش عظيم اين فقيه بزرگ شيعه را در دولت مملوكى و اعتبار اجتماعى او ياد كرده، يكى از بهترين نشانه‌هاى قدرتمندى شيعه در آن نواحى و ارزش و اعتبار علمى و اجتماعى و دينى شيعيان به ويژه خاندان ابن زهرة است. البته اين مسأله تنها ويژه تشيع حلب نيست، آگاهى‌هاى ارائه‌شده توسط او درباره حسين بن روح نوبختى، شيخ مفيد و نيز ابن شهرآشوب مازندرانى، واقعا بى‌نظير و منحصربه‌فرد و بسيار بسيار عالى است. در اينجا مناسب است تا مرورى كوتاه بر تاريخ تشيع در حلب داشته باشيم.

تشيّع در حلب‌

شواهد زيادى وجود دارد كه اكثريت مردمان حلب تا زمان ايوبى‌ها بر مذهب تشيع امامى بوده و پس از آن تا اواخر دوره مماليك و حتى تا به امروز اقليتى از شيعه در اين شهر و برخى از روستاهاى اطراف باقى مانده است. برخى از گزارشهايى كه در اين‌

[1] . براى نمونه بنگريد: لسان الميزان، ج 1، ص 59

[2] . از مورد اخير، در شرح‌حال بركة بن يحيى الكاشى( لسان ج 2، ص 17) استفاده شده است.