بتعليم ابن لأحد من الوزراء الى سنة 600، ثم ترفع عن التعليم و أنف منه و لزم داره و طلب مشايخ الأدب فقرأ عليهم و درس، ثم أقبل على نظم الشعر و مدح الملك الظاهر الغازى بن صلاح الدين الايوبى و ارتفعت منزلته عنده و ولاه نقابة الفيتان فى سنة 609 فكان نقيب حضرته فى الفتوة ثم أحب التصنيف، فصنّف كتبا فى التاريخ و تفسير القرآن الكريم و الاداب و الفقه و الاصول كثيرا. منها التاريخ الكبير المسمّى معادن الذهب فى تاريخ حلب جمع فيه أخبار الملوك و العلماء و اخبار الشام التى لا توجد مجموعة فى كتاب قديم و الحديث فى عصره و ابتدأ به من أول الفتوح الى سنة 589 و واصل فيه الدول و أخبارها القديمة فى الاسلام و الحديثة و هو كتاب نافع مفيد- كما ذكر بعض المؤرخين- و الف كتاب ... و كتاب الحاوى فى رجال الشيعة و عملماءهم و فقهاءهم و شعراءهم و ائمتهم المصنفين فى مذاهبهم، و هو مرتب على حروف الهجاء، و عابه بعض معاصريه.[1] و الفاضل لا يسلم من ألسنة معاصريه. و توفى بحلب سنة 627.[2]

سرنوشت كتاب معادن الذهب فى تاريخ حلب و آثار ديگر مؤلف‌

گذشت كه اكثريت قريب به اتفاق آثار ابن ابى طى از ميان رفته و تاكنون اثرى از آنها به دست نيامده است. تنها اثرى كه به‌طور قطعى برجاى مانده كتاب شرح لامية العرب‌

[1] . اشارة الى ياقوت الحموى.

[2] . اعيان الشيعة،( سيد محسن امين، بيروت، تهران، سازمان چاپ و انتشارات، 1402) ج 10، ص 286- 287 و نك: مجمع الالقاب، ج 1، ص 490، پاورقى.