نام کتاب : شعائر حسينى نویسنده : تبريزى، جعفر جلد : 1 صفحه : 96
حسين عليه
السلام در خانه هايشان ملاقات كنند».
قال
أبي عبداللَّه عليه السلام: «مرّ أميرالمؤمنين بكربلاء في اناس من أصحابه فَلمّا
مَرَّبِها اغرورقت عَيْناهُ بالبكاء ثُمَّ قالَ: هذا مَناخُ رِكابِهِمْ وَهذا
مُلْقى رِحالِهِمْ وَهنا تهرق دِماؤُهُمْ، طوبى لَكِ مِنْ تُرْبَةٍ عَلَيْكِ تهرق
دِماءُ الأحِبَّةِ؛[1]
امام
صادق عليه السلام فرمود: اميرالمؤمنين عليه السلام با يارانش از كربلا گذر كردند،
حضرت، هنگام عبور از آنجا، چشمهايش اشك آلود شد، سپس فرمود:
اينجا
مركبهايشان بر زمين مىخوابد، اينجا محلّ بارافكندنشان است و اينجا خونهايشان
ريخته مىشود، خوشا به حال تواى خاكى كه خون دوستان برروى تو ريخته مىشود!»
امام
باقر عليه السلام پس از شنيدن سروده هاى كميت درباره اهل بيت عليهم السلام، گريست
و سپس فرمود: هيچ كس نيست كه ما را ياد كند، يا نزد او از ما ياد شود و از چشمانش
هر چند به اندازه بال پشهاى اشك آيد، مگر اينكه خداوند برايش در بهشت، خانهاى
بنا كند و آن اشك را حجاب ميان او و
[1]. بحارالانوار، ج 44، ص 258؛ كامل الزيارات، ص
453، ح 685.