مقام و جايگاه حضرت ابوالفضل العباس عليه السلام‌

ميرزاى تبريزى قدس سره و توسل به ابوالفضل العباس عليه السلام‌

علاقه‌ى وافر فقيه مقدس، ميرزا جواد تبريزى قدس سره به مجالس توسل به اهل بيت عليهم السلام زبانزد خاص و عام بود. ايشان در مجلس عزاى اهل بيت عليهم السلام بسيار اشك مى‌ريختند و به شدت ابراز احساسات كرده و سفارش مى‌كردند كه بگوييد، روضه‌ى باب الحوائج (ابوالفضل العباس عليه السلام) را بخوانند و با شنيدن لفظ «ابوالفضل العباس عليه السلام» اشك در چشمانشان حلقه مى‌زد و به لفظ «عباس» علاقه‌ى خاصى داشتند وبه خطبا مى‌فرمودند: «به ابوالفضل العباس عليه السلام توسل كنيد كه «باب الحوائج» است و اين شخصيت باوفا و شهيد، تمام هستى خود را در راه خدا فدا كرد و بهترين يار و ياور سالار شهيدان بود؛ به طورى كه با شهادتش، مولا، ابا عبداللَّه الحسين عليه السلام فرمودند:

«الآْن انْكَسَرَ ظَهْرِي‌[1]

» ايشان حضرت ابوالفضل العباس عليه السلام را نسبت به مرتبه و مقام خود، معصوم مى‌دانست و در استفتائى از ايشان در خصوص عقيله‌ى بنى‌هاشم و ابوالفضل العباس عليهما السلام آمده است: «هرچند كه ايشان در رتبه‌ى ائمه عليهم السلام نيستند؛ وليكن نسبت به رتبه و جايگاه خود، معصوم هستند.» ايشان از خاطرات دوران تحصيل نجف مى‌فرمودند: چه ايام با معنويتى بود، شب‌هاى جمعه موفق مى‌شديم ساقى كربلا را زيارت كنيم؛ آن فداكارى كه با حماسه‌ى خود دين را بيمه كرد و با تمام وجود در خدمت‌

[1]. بحارالانوار، ج 45، ص 42؛ العوالم، ص 285.