فقيه
مقدس، ميرزاى تبريزى قدس سره در حالى كه اشك مىريخت مىفرمود: امام حسين عليه
السلام هر آنچه را كه داشت در راه خدا فدا كرد و با فداكارى خود، دين را زنده نگه
داشت و با اهداى خون خود از زحمات رسول اكرم صلى الله عليه و آله و صديقهى شهيده
عليها السلام و اميرالمؤمنين، على بن ابى طالب عليه السلام و امام حسن مجتبى عليه
السلام دفاع كرد و از هيچ چيز در راه خدا دريغ ننمود، حتى از اهل و عيال خود گذشت؛
حال وظيفه ماست كه هر آنچه در توان داريم براى عزادارى سيّدالشهداء عليه السلام به
كار گيريم تا اين واقعه تا ابد (ان شاء اللَّه) زنده نگه داشته شود. هر كس بخواهد
در آخرت خشنود باشد و حسرت نخورد، بايد به معناى واقعى حسينى باشد و در ايّام
وفيات اهل بيت عليهم السلام در مجالس حزن شركت كند و هر آنچه در توان دارد كمك كند
كه ان شاء اللَّه تمامى اعمال در پروندهى او ثبت خواهد شد. هر كارى كه براى امام
حسين عليه السلام انجام بدهيد، حتى اشك ريختن بىنهايت ثواب دارد و تلاش كنيد كه
در مجالس ابى عبداللَّه عليه السلام با سوز دل گريه كنيد، چنانچه امام صادق عليه
السلام فرمود: «لِكُلِّ شَيْءٍ ثَوَابٌ إِلَّا الدَّمْعَةَ فِينَا».[1]