ارتباط معنوى‌

سحرخيزى مرحوم ميرزا قدس سره‌

برادر مرحوم ميرزا قدس سره، آقاى حاج كريم رهبر سعادتى مى‌گويد: فقيه مقدّس ميرزاى تبريزى قدس سره از همان دوران جوانى از تديّن و التزام خاصى برخوردار بود. جوان پانزده ساله‌اى كه معمولًا خواب نيمه‌شب براى او عزيز است و سخت است كسى در آن سن جوانى بتواند خواب خوش نيمه شب را ترك كند؛ اما مرحوم ميرزا قدس سره در نيمه شب از رختخواب خود بر مى‌خاستند و با آنكه ايشان دانش‌آموزى بيش نبود ولكن همراه با اذان وضو مى‌ساخت، ضمن اداى فريضه‌ى صبح، بقيه‌ى خانواده را بيدار مى‌كرد كه بعدها نماز شب در دوران‌طلبگى اضافه شد.

آنچنان در پيشگاه ايزد منّان، شكسته و با تواضع مناجات مى‌كرد كه انسان با نظر به اين صحنه تحت تأثير قرار مى‌گرفت. مرحوم ميرزا قدس سره از همان سن جوانى با جوانان هم سن خود كاملًا متفاوت بود و براى همه محسوس بود كه اين جوان آينده‌ى درخشانى دارد؛ زيرا ارتباط قوى معنوى داشت و هيچ چيز نمى‌توانست او را از معنويت دور كند. ايشان به معنويات بسيار مقيّد بود و در هر حال و از هر فرصت ممكن براى عباداتى چون: تهجّد و نماز شب استفاده مى‌كرد. در ايّام ماه مبارك رمضان مشاهده نشد كه مرحوم ميرزا قدس سره قبل از اداى نماز مغرب افطار كند. ابتدا با خضوع و خشوع كامل وضو ساخته و نماز خود را به جا مى‌آورد و ضمن زمزمه‌ى دعاى افطار و خواندن سوره‌ى «قدر» افطار