كنند كه روزه خود را باطل كند مثلًا به او بگويند اگر غذا نخورى ضرر مالى يا جانى به تو مى‌زنيم و خودش براى جلوگيرى از ضرر چيزى بخورد، روزه او باطل مى‌شود.

مسأله 258- روزه‌دار نبايد جائى برود كه مى‌داند چيزى در گلويش مى‌ريزند يا مجبورش مى‌كنند كه خودش روزه خود را باطل كند، و اگر برود و چيزى در گلويش بريزند، يا از روى ناچارى خودش كارى كه روزه را باطل مى‌كند انجام دهد، روزه او باطل مى‌شود، بلكه اگر قصد رفتن كند، اگرچه نرود روزه‌اش باطل است.

جاهائى كه فقط قضاى روزه واجب است‌

مسأله 259- در چند صورت فقط قضاى روزه بر انسان واجب است و كفّاره واجب نيست:

«اول» آنكه در شب ماه رمضان جنب باشد و به تفصيلى كه در مسأله (1639) گفته شد تا اذان صبح از خواب دوم بيدار نشود.

«دوم» عملى كه روزه را باطل مى‌كند بجا نياورد ولى نيّت روزه نكند، يا ريا كند، يا قصد كند كه روزه نباشد، يا قصد كند كارى كه روزه را باطل مى‌كند انجام دهد.

«سوم» آنكه در ماه رمضان غسل جنابت را فراموش كند و به حال جنابت يك روز يا چند روز روزه بگيرد.

«چهارم» آنكه در ماه رمضان بدون اينكه تحقيق كند صبح شده‌