شكهائى كه نبايد به آنها اعتنا كرد

مسأله 432- شكهائى كه نبايد به آنها اعتنا كرد از اين قرار است:

«اول» شك در چيزى كه محل بجاآوردن آن گذشته است: مثل آنكه در ركوع شك كند كه حمد را خوانده يا نه.

«دوم» شك بعد از سلام نماز.

«سوم» شك بعد از گذشتن وقت نماز.

«چهارم» شك كثير الشك، يعنى كسى كه زياد شك مى‌كند.

«پنجم» شك امام در شماره ركعتهاى نماز در صورتى كه مأموم شماره آنها را بداند، و همچنين شك مأموم در صورتى كه امام شماره ركعتهاى نماز را بداند.

«ششم» شك در نمازهاى مستحبّى و نماز احتياط.

شكهاى صحيح‌

مسأله 433- در نُه صورت اگر در شماره ركعتهاى نماز چهار ركعتى شك كند، بنابر احتياط مستحب بايد فوراً فكر نمايد، پس اگر يقين يا گمان به يك طرف شك پيدا كرد، همان طرف را بگيرد ونماز را تمام كند، و گرنه به دستورهائى كه گفته مى‌شود عمل نمايد، و آن نُه صورت از اين قرار است:

اول- آنكه بعد از تمامى ذكر سجده دوم شك كند كه دو ركعت خوانده است يا سه ركعت، بايد بنا بگذارد كه سه ركعت خوانده است و يك ركعت ديگر بخواند و نماز را تمام كند، و بعد از نماز بنابر احتياط واجب يك ركعت نماز احتياط ايستاده بجاآورد.

دوم- شك بين دو و چهار بعد از تمامى ذكر از سجده دوم كه بايد بنا بگذارد