خوئى (قدس سرّه): بايد در ايام مقرر جمع نمايد بين تروك نفاس و احكام مستحاضه و كسى كه بچه را سقط كرده، بايد ديه بدهد.

تبريزى (قدس سرّه): ترك اين احتياط مانعى ندارد، اين خون نفاس نبوده و در صورتى كه خروج خون مصادف با ايام عادت او باشد و يا اينكه داراى شرايط و اوصاف حيض باشد، محكوم به حيض مى‌باشد و بايد كسى كه بچه را سقط كرده، ديه بدهد.

سؤال (178) خونى كه بعد از سقط جنين و قبل از آنكه روح به آن دميده شده باشد خارج مى‌شود، چيست؟ و همچنين اگر بعد از دميدن روح بوده و عمر آن به شش ماه رسيده باشد؟

خوئى (قدس سرّه): اگر آنچه كه سقط شده، مبدأ پيدايش انسان بوده، و به شكلى باشد كه صدق ولادت شود، خون محكوم به نفاس مى‌باشد.

تبريزى (قدس سرّه): در صورتى كه آنچه سقط شده، مبدأ پيدايش انسان باشد و صدق عرفى ولادت و وضع حمل هم موجود باشد، اين خون محكوم به نفاس‌مى‌باشد.

سؤال (179) در عروة الوثقى مسئله‌اى اينگونه ذكر شده (خون نفاس خونى است كه همراه با خروج اولين جزء از بدن بچه و يا بعد از آن، قبل از تمام شدن ده روز از ولادت، از زن خارج مى‌شود و فرقى بين فرزند تام الخلقه و غير آن مثل فرزند سقط شده نمى‌باشد، هرچند روح هم در آن دميده نشده باشد و هر چند مضغه و علقه باشد به شرط اينكه آنچه سقط شده، مبدأ پيدايش انسان باشد و اگر شك در ولادت شود و يا اينكه شك كند آنچه كه سقط شده، مبدأ پيدايش انسان محسوب مى‌شود يا نه، حكم به نفاس نمى‌شود و فحص هم لازم نمى‌باشد).