مى‌باشد، در صورتى كه زن ميلى به ادامه‌ى زندگى با شوهرش نداشته باشد به اين مراكز مراجعه نموده و اين مراكز مرد را وادار به طلاق همسرش مى‌كنند و در صورت امتناع شوهر از اين امر او را مجبور به پرداخت نصف اموال و دارائى خود به همسر مى‌كنند زنانى كه عقد ازدواجشان در اين مراكز ثبت شده است از اين قانون به عنوان حربه و وسيله‌ى مناسبى براى طلاق گرفتن از شوهران خود استفاده مى‌كنند حكم شرعى اين مسئله در صورتى كه زن خواهان زندگى با شوهرش نباشد، چيست. آيا اين قانون كه در آمريكا به آن عمل مى‌شود اعتبار شرعى دارد. آيا زن مى‌تواند با اتكا به اين قانون از حق خود در زندگى دفاع نمايد با توجه به اينكه بعضى از زنان قصدى براى بدست آوردن اين مال نداشته و تنها مى‌خواهند خود را از علقه‌ى زوجيت نجات دهند. آيا اين مال مى‌تواند به عنوان بذل در صورتى كه طلاق خلعى باشد محسوب گردد با توجه به آنچه كه ذكر گرديد زنان به مراجعه به اين مراكز درخواست طلاق نموده و اين مراكز هم شوهر را مجبور مى‌كنند كه به يكى از علماى دين اسلام مراجعه نموده و زن را طلاق دهد و براى مراجعه شوهر جهت طلاق وقت معينى را مشخص مى‌كنند و در صورت عدم حضور شوهر در وقت مقرر شده اين امر را به عنوان وكيل كردن آن عالم از طرف شوهر براى طلاق دادن همسرش محسوب مى‌كنند با توجه به اينكه اين عالمى كه متصدى طلاق زن مى‌باشد، سنّى مى‌باشد و در برخى موارد شوهران به خاطر علل متعددى از حضور در وقت ذكر شده امتناع مى‌ورزند. آيا طلاقى كه به اين شكل محقق مى‌شود اعتبار شرعى دارد؟

بسمه تعالى: ثبت ازدواج در اين مراكز مانعى ندارد ولى تهديد و اجبار شوهر به‌