- مدرسه فقاهت
- کتابخانه مدرسه فقاهت
- کتابخانه تصویری (اصلی)
- کتابخانه اهل تسنن
- کتابخانه تصویری (اهل تسنن)
- ویکی فقه
- ویکی پرسش
- مدرسه فقاهت
- کتابخانه مدرسه فقاهت
- کتابخانه تصویری (اصلی)
- کتابخانه اهل تسنن
- کتابخانه تصویری (اهل تسنن)
- ویکی فقه
- ویکی پرسش
|
||||
| نام کتاب : نهج البلاغه نویسنده : صبحي صالح جلد : 1 صفحه : 557 | ||||
|
الحکمه 463 وَ قَالَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ: الدُّنْیَا خُلِقَتْ لِغَیْرِهَا وَ لَمْ تُخْلَقْ لِنَفْسِهَا. الحکمه 464 وَ قَالَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ: إِنَّ لِبَنِی أُمَیَّهَ مِرْوَداً یَجْرُونَ فِیهِ وَ لَوْ قَدِ اخْتَلَفُوا فِیمَا بَیْنَهُمْ ثُمَّ کَادَتْهُمُ [1] الضِّبَاعُ لَغَلَبَتْهُمْ. قال الرضی: و المرود هنا مفعل من الإرواد و هو الإمهال و الإظهار و هذا من أفصح الکلام و أغربه فکأنه علیه السلام شبه المهله التی هم فیها بالمضمار الذی یجرون فیه إلی الغایه فإذا بلغوا منقطعها انتقض نظامهم بعدها. الحکمه 465 وَ قَالَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ: فِی مَدْحِ اَلْأَنْصَارِ هُمْ وَ اللَّهِ رَبَّوُا [2] اَلْإِسْلاَمَ کَمَا یُرَبَّی الْفِلْوُ [3] مَعَ غَنَائِهِمْ [4] بِأَیْدِیهِمُ السِّبَاطِ [5] وَ أَلْسِنَتِهِمُ السِّلاَطِ [6]. الحکمه 466 وَ قَالَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ: الْعَیْنُ وِکَاءُ السَّهِ. قال الرضی: و هذه من الاستعارات العجیبه کأنه یشبه السه بالوعاء و العین بالوکاء فإذا أطلق الوکاء لم ینضبط الوعاء و هذا القول فی الأشهر الأظهر من کلام النبی صلی الله علیه و آلهو قد رواه قوم لأمیر المؤمنین علیه السلام و ذکر ذلک المبرد فی کتاب المقتضب فی باب اللفظ - بالحروف و قد تکلمنا علی هذه الاستعاره فی کتابنا الموسوم بمجازات الآثار النبویه الحکمه 467 وَ قَالَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ: فِی کَلاَمٍ: لَهُ وَ وَلِیَهُمْ وَالٍ فَأَقَامَ وَ اسْتَقَامَ حَتَّی ضَرَبَ الدِّینُ بِجِرَانِهِ [7]. [1] 5006.کَادَتْهُم: أی مکرت بهم. [2] 5007. «رَبّوا» من التربیه و الإنماء. [3] 5008.الفِلْو - بالکسر، أو بفتح فضم فتشدید أو بضمتین فتشدید - المهر إذا فطم أو بلغ السنه. [4] 5009.الغَنَاء - بالفتح ممدودا -: الغنی، أی: مع استغنائهم. [5] 5010.السِبَاط - ککتاب - جمع سبط - بفتح السین - یقال: رجل سبط الیدین: أی سخیّ. [6] 5011.السِلاط: جمع سلیط، و هو الشدید و ذو اللسان الطویل. [7] 5012.الجِرَان - ککتاب -: مقدّم عنق البعیر، یضرب علی الأرض عند الاستراحه، کنایه عن التمکن. و الوالی یرید به النبی (صلّی اللّه علیه و آله). و «ولیهم» أی: تولی أمورهم و سیاسه الشریعه فیهم. [8] 5013.العَضُوض - بالفتح -: الشدید. [9] 5014.المُوسِر: الغنیّ، و یعضّ علی ما فی یدیه: یمسکه بخلا علی خلاف ما أمره اللّه فی قوله: «و لا تنسوا الفضل بینکم»: أی الإحسان. |
||||
| نام کتاب : نهج البلاغه نویسنده : صبحي صالح جلد : 1 صفحه : 557 | ||||
|
www.eShia.ir