عيد آن را در منى نحر كند، و اگر نمى‌تواند، هجده روز روزه بگيرد، و فرق ندارد در مكه روزه بگيرد يا در راه و يا در شهر خود، و موالات در آن شرط نيست، و اگر از كوچ كردن پشيمان شد و برگشت، كفاره ندارد و اگر سهوا يا به خاطر ندانستن حكم پيش از غروب آفتاب كوچ كرد، هر وقت متوجه شد، يا حكم را فهميد و مى‌توانست برگردد، بايد برگردد، چنانچه برنگشت، ظاهرا كفاره ندارد و حج او صحيح است، و اگر نتوانست برگردد، حج او درست و كفاره ندارد. و اگر پيش از غروب آفتاب، نه به قصد كوچ كردن، از عرفات بيرون رود و قصد و اطمينان داشته باشد كه پيش از غروب آفتاب بر مى‌گردد، رفتن اشكال دارد.

مسأله 437- كسى كه به هر دليل موجه وقوف اختيارى در عرفات را نتواند درك كند، واجب است وقوف اضطرارى را به جاى آورد. يعنى قسمتى از شب عيد قربان را در عرفات توقف كند. در اين صورت حج او صحيح است و كفاره ندارد.

مسأله 438- اگر براى قاضى اهل سنت اول ماه ذى الحجّه ثابت شود، و به اول ماه حكم نمايد، ولى نزد شيعه ثابت نشود؛ اين مسأله چند صورت دارد كه به ترتيب زير بيان مى‌شود:

1- احتمال دهد حكم او مطابق واقع باشد، كه در اين صورت متابعت از او واجب است، و بايد همراه برادران اهل سنت به عرفات برود، هر چند مورد تقيه هم نباشد، نبايد با آن‌ها مخالفت نمايد. اگر با آن‌ها مخالفت نموده و روز بعد به عرفات رفت، وقوف او اشكال دارد. زيرا وظيفه واقعى او وقوف با برادران اهل سنت بوده است، نه‌