آن و يا ماندن اثرات آن روى لباس اشكالى ندارد.

مسأله 298- محرم- چه مرد و چه زن- واجب نيست هنگام سعى بين صفا و مروه، بينى خود را از بوى خوش- در صورت وجود آن در مسير- بگيرد. و حرام است بر محرم كه بينى خود را از بوى بد بگيرد، البته در صورت برخورد با بوى بد، اگر بخواهد با تند رفتن و مانند آن از آن رهايى يابد، جايز مى‌باشد.

مسأله 299- اگر محرم با آگاهى و التفات به حكم شرعى مقدارى از بوى خوش را در خوردن استفاده نمايد، علاوه بر گناه كردن بايد يك گوسفند كفّاره بدهد، حكم جاهل غير معذور در اين مسأله نيز چنين است، ولى اگر وى در جهل خود معذور بوده و يا جهل مركّب داشته و يا از روى فراموشى مرتكب شده باشد، كفاره ندارد، و اگر استفاده از بوى خوش در غير موارد خوردن باشد مانند آنكه براى بوييدن و يا خوشبو كردن بكار رود، حتى با علم و آگاهى از حكم، تنها گناه دارد و كفاره ندارد.

مسأله 300- گلها و گياهانى كه داراى بوى خوش مى‌باشند ولى از آنها مادّه خوشبوكننده گرفته نمى‌شود، بوييدن آنها اشكالى ندارد مانند گل ميخك و بومادران و غيره. ولى نسبت به مواردى كه مادّه خوشبوكننده گرفته مى‌شود مانند گل سرخ و گل ياس و غيره، بنابر احتياط وجوبى بايد از آنها اجتناب كند.

مسأله 301- خوردن ميوه‌هاى خوشبو مانند سيب و ميوه درخت سدر و غيره بر محرم جايز است، و لازم نيست بينى خود را از آنها بگيرد گرچه بهتر است.