(مسأله 316) دفن كردن دو ميت در يك قبر مكروه است، همچنين مكروه است وارد شدن پدر در قبر فرزند و وارد شدن مرد نامحرم در قبر زن و ريختن خويشاوندان خاك را بر قبر پوشاندن قبر با چوب ساج، گچ كارى و گِل كارى قبر، به شكل كوهان درست كردن قبر، نشستن، راه رفتن و تكيه كردن بر آن، ساختمان درست كردن بر قبر و بازسازى آن مگر آن كه از بزرگان باشد.

(مسأله 317) انتقال ميت از شهرى كه در آن فوت نموده، به شهر ديگر مكروه است مگر به عتبات مقدسه واماكن محترمه كه انتقال به آنجا مستحب است مخصوصاً نجف وكربلا، زيرا در بعضى ازروايات آمده كه عذاب قبر وسؤال منكر ونكير در نجف برداشته مى‌شود. در جايى كه انتقال ميت جايزاست فرق نمى‌كند چه ميت دفن نشده باشد يا دفن شده و نياز به نبش قبر باشد و بعيد نيست كه نبش قبر در فرض مذكور با اجازه ولى صورت گيرد و موجب بى احترامى به ميت نگردد.

(مسأله 318) نبش قبر مؤمن بطورى كه جسدش هويدا شود اگرچه طفل يا ديوانه باشد، حرام است مگر آن كه بدانند بدنش به خاك بدل شده است.

نبش قبر در چند مورد جايز است:

1- شكافتن قبر به مصلحت ميت باشد مثل انتقال به مشاهد مشرفه يا اين كه ميت در جاى دفن شده باشد كه بى احترامى به او باشد مانند خاكروبه و چاه فاضلاب يا در جايى دفن شده باشد كه بر بدن او بيم رود مثل اين كه در مسير سيل و درندگان و دشمن دفن شده باشد.

2- رفع فتنه، جز با ديدن جسد ميت ممكن نباشد.

3- برداشتن مالى كه با او دفن شده باشد مثل انگشتر.

4- در جاى غصبى دفن شده باشد.

5- اگر بدون غسل يا كفن دفن شده باشد يا غسل وكفن كردن او باطل باشد يا پشت به قبله دفن شده باشد يا در جايى كه وصيت كرده، دفن نشده باشد، (در صورتى كه بى احترامى نباشد (مى‌توان نبش قبر نمود و الّا ممنوع است.

(مسأله 319) امانت گذاشتن ميت در ساختمانى براى انتقال به مشاهد مشرفه جايز نيست، بلكه بايداو را طبق معمول دفن نمود سپس با اجازه ولى وبدون هتك حرمت او را منتقل كرد.

(مسأله 320) اگر ميت در زير زمين (سرداب) گذاشته شود، چنان‌چه جسد او به جهت بنا يا لحدى كه بر او چيده اند نمايان نشود، گذاشتن ميت ديگرى در آن سرداب جايز است، بلكه اگر