ديگر، اعضاى ذبح را ببرد يا آدم بيهوش يا ديوانه كه قدرت تميز ندارد حيوان را سر ببرد، در همه موارد حلال نمى‌شود.

(مسأله 2903) ظاهر آن است كه پى درپى بريدن اعضاى چهارگانه واجب نيست و اگر بعضى از آنهارا قطع كند و حيوان را رها نمايد، سپس قبل از آن كه حيوان جان دهد، باقى اعضاى او را ببرد، گوشت آن حلال است، امّا احتياط در پشت سرهم بودن آن است.

(مسأله 2904) در حلال بودن ذبيحه، استقرار ودوام حيات حيوان شرط نيست و همين كه حيوان درحال بريدن رگ‌هاى چهارگانه، زنده باشد كافى است، بنابراين اگر اوّل سر حيوان را بالاتر از برآمدگى ببرد و حيوان زنده باشد، سپس از پايين برآمدگى به صورت شرعى ذبح كند حلال است. همچنين اگرشكم حيوان را پاره كند و اعضاى داخل شكم را بيرون آورد. يا درنده حيوان را دريده باشد يا با شمشيريا تفنگ او را زخمى كرده باشد، و حيوان هنوز زنده باشد سپس او را ذبح كند حلال است.

(مسأله 2905) اگر همزمان و مقارن با ذبح، فرد ديگرى شكم ذبيحه را پاره كند ورودهاى آن را بيرون بياورد، ظاهراً گوشت آن حلال است، همچنين در هر كارى كه موجب بيرون رفتن روح گردد اگر آن كار مقارن با ذبح باشد گوشت آن حلال است.

(مسأله 2906) ذبح به واسطه دو نفر بطور مشترك، جايز است، چه ذبح يك دفعه صورت گيرد مثل اين‌كه هر دو با كمك يكديگر كارد را بر گلوى حيوان بكشند يا به تدريج باشد- كه يكى از آنها بعضى از اعضا را قطع نمايد وديگرى اعضاى باقيمانده را ببرّد- امّا «بسم اللَّه» بر هر دو واجب است، وبنابراقوا «بسم اللَّه» يكى از آنهاكفايت نمى كند.

(مسأله 2907) اگر ذابح اشتباه كند و از بالاى «جوزه» وبرآمدگى حيوان را ذبح كند سپس متوجه شودو پيش از آن كه حيوان بميرد دوباره از زير برآمدگى ذبح نمايد، گوشت آن حلال است.

(مسأله 2908) اگر بعضى از اعضاى چهارگانه به طور غير شرعى بريده شود، مثلًا شخصى با وسيله‌اى بزند و بعضى از اعضا قطع شود، يا گرگ با دندان هايش آن را قطع كرده باشد، در صورتى كه حيات حيوان باقى باشد و بعضى از اعضاى چهارگانه سالم مانده باشد، با بريدن اعضاى باقيمانده، تذكيه آن محقق و حلال مى‌شود. البته اگر گرگ يا غير آن تمام عضو چهارگانه را