(مسأله 1484) در قبضى كه موجب رفع ضمان مى‌شود در غير منقول مانند زمين، همان تخليه كه به معناى رفع مانع است كفايت مى‌كند. ولى در منقول بايد عملًا طرف معامله را برآن مسلط نمايد مانندگرفتن پول و لباس و لجام اسب يا سوار شدن آن.

(مسأله 1485) دست نيافتن مشترى به كالا در حكم تلف است، مثل اين‌كه دزديده شود يا غرق گردد يابه غارت رود يا پرنده پرواز كند و مانند اينها.

(مسأله 1486) اگر خريدار به فروشنده دستور دهد كه جنس را به شخص معينى تحويل دهد، چنان چه آن شخص قبض كند، به منزله تحويل به خريدار است. و نيز اگر به او دستور دهد كه جنس را به شهر خريدار يا شهر ديگرى بفرستد و او ارسال نمايد، به منزله قبض خريدار خواهد بود و فرقى نمى كند كه نحوه ارسال را تعيين بكند يا نكند.

(مسأله 1487) اگر فروشنده يا بيگانه‌اى كه رجوع كردن به او براى جبران خسارت ممكن است، جنس را تلف كند، اقوى صحت معامله است و خريدار حق دارد بدل از مثل يا قيمت را از تلف كننده مطالبه نمايد و بنابر اظهر حق دارد معامله را بهم بزند.

(مسأله 1488) اگر براى جنس زياده‌اى «نما» حاصل شود، سپس اصل جنس قبل از قبض خريدارتلف گردد، آن زيادى مال خريدار خواهد بود.

(مسأله 1489) اگر قبل از قبض در جنس عيبى پديد آيد، خريدار مى‌تواند آن را برگرداند.

(مسأله 1490) اگر چند چيز را يك جا بفروشد وقبل از قبض، بعضى از آن‌ها تلف شود، نسبت به مقدار تلف شده معامله بهم مى‌خورد و به همان نسبت قيمت به خريدار بر مى‌گردد و در بقيه نيز خياردارد.

(مسأله 1491) اگر جنس فروخته شده از قبيل خانه باشد، فروشنده بايد آن را از وسائل وآنچه كه مانع استفاده خريدار است خالى كند و اگر زمين زراعتى را بفروشد، در صورتى كه كشت شده ولى وقت درو آن نرسيده باشد، بايد زراعت را برطرف كند، مگر آن‌كه تا وقت درو شرط شده باشد كه با اجرت يابدون آن باقى باشد و اگر ريشه‌هاى آن براى استفاده از زمين ضرر داشته باشد يا در زمين سنگى دفن شده باشد، فروشنده بايد سنگ را در آورد وزمين را صاف نمايد و در صورتى كه بيرون آوردن آن موجب خرابى زمين يا ساختمان شود، بايد آن مقدار را خراب نموده سپس بازسازى نمايد.