(مسأله 90) اگر انسان شك كند كه اين جزء از ظاهر دست است تا شستن آن واجب باشد يا ازباطن، به شك خود اعتنا نكند، بنابراين اگر آب با جريان طبيعى خود به آنجا برسد، وضو صحيح است و اگر نرسد شستن آن لازم نيست.

(مسأله 91) واجب است هنگام رسيدن آب به عضو، نيت وضو بكند و اگر انسان بدون نيت وضودست خود را در آب فرو ببرد وحركت دهد و هنگام خارج نمودن آن، قصد وضو كند يا آب را روى دست بريزد و هنگام دست ماليدن قصد وضو كند، وضوى او باطل است. واجب است آب به مقدارى باشد كه جارى شود. اما اگر تنها به اندازه ماليدن يا مسح كردن باشد كفايت نمى‌كند.

سوم: مسح سر

واجب است جلو سر را كه يك چهارم سر است مسح نمايد ومسماى مسح كافى است، اما بنابراحتياط مستحب اندازه مسح از پهنا به مقدار پهناى سه انگشت و از درازا به اندازه يك انگشت باشد. بنابراحتياط واجب مسح با ترى دست از بالا به پايين انجام شود، بلكه احتياط آن است كه با باطن كف دست راست باشد اگرچه با پشت آن هم بعيد نيست كه كفايت كند.

(مسأله 92) در صورتى كه موى جلو سر از حد متعارف بلندتر نباشد و در جلو سر جمع نشده باشد مسح روى آن كافى است واگرنه مسح بر آن باطل است و بايد بيخ موها رامسح نمايد.

(مسأله 93) زيادى رطوبت دست در صورتى كه مسح بر آن صدق كند ضررى ندارد.

(مسأله 94) اگر مسح به باطن دست ممكن نباشد با پشت دست مسح نمايد، بلكه در صورت تمكن هم بعيد نيست كه مسح با پشت دست صحيح باشد، و اگر مسح با پشت دست هم ممكن نباشد، بنابراحتياط بايد با ذراع مسح كند.

(مسأله 95) جاى مسح بايد خشك باشد واگرترى آن به قدرى باشد كه بعد از مسح عرفاً بگويندرطوبت موجود درجاى مسح از ترى كف دست است، در اين صورت مسح اشكال ندارد.

(مسأله 96) اگر رطوبت دست با رطوبت اعضاء وضو مخلوط شود در صورتى كه رطوبت مستندبه دست نباشد مسح با آن باطل است و امّا مخلوط شدن ترى دست راست باترى دست چپ اگر به خاطر احتياط يا عادتى باشد كه بعد از شستن دست چپ به وجود مى‌آيد، در صورتى كه متعارف نباشد، مسح با آن خالى از اشكال نيست.

(مسأله 97) اگر رطوبت دست خشك بشود، مى‌توان در صورت امكان از رطوبت ريش كه‌