ديگرى وارد نشده باشد، بايد آنچه را فراموش كرده ومابعدش را تدارك كند.

(مسأله 866) بر آدم كثيرالشك حفظ عدد ركعات نماز با ريگ، دانه تسبيح وانگشتر واجب نيست.

(مسأله 867) كثير الشك نبايد به شك خود اعتنا كند و اگر مشكوكى را بجاى آورد وبعد معلوم شود كه آن را قبلًا انجام داده است چنان‌چه ركن باشد، مثل ركوع يا دو سجده، نمازش باطل مى‌شود، اما اگر ركن نباشد نمازش صحيح است.

(مسأله 868) اگر انسان شك كند كه به حدّ كثير الشك رسيده يا نه، بنارا بر نرسيدن بگذارد وهمچنان كه كثير الشك اگر شك كند كه به حال معمولى برگشته است، يانه، بنارا بر عدم برگشت بگذارد.

(مسأله 869) اگر امام در عدد ركعات شك كند، به مأموم رجوع كند چه مأموم عادل يا فاسق وچه مرد يا زن باشد. همچنين اگر مأموم در عدد ركعات شك كرد به امام رجوع كند وگمان هر يك از امام ومأموم در حفظ ركعات در حكم يقين است. اگر مأمومين اختلاف كردند، امام نمى‌تواند به بعضى ازآنها رجوع كند، ولى اگر بعضى شك دارند وبعضى ديگر يقين، مى‌تواند به آنهاهايى كه يقين دارند رجوع نمايد. اما مأمومى كه شك دارد نمى‌تواند به امامى كه گمان براى او حاصل نشده رجوع كند. همچنين امام ومأموم مى‌توانند در شك در افعال به يكديگر رجوع كنند، پس اگر مأموم بداند كه از امام متابعت نموده و در عين حال شك كند كه دو سجده نموده يا يك سجده وامام بداند كه دو سجده كرده است، مأموم نبايد به شك خود اعتنا كند، ولى اگر مأموم شك نمايد كه آيا سجده دوم رابا امام بجاى آورده يا از امام تخلف نموده است، در اين صورت يقين امام براى او اثرى ندارد، بلكه اگراز محل آن تجاوز نكرده است، بايد سجده دوم را انجام دهد.

(مسأله 870) اگر در عدد ركعتهاى نماز مستحبى شك كند، مى‌تواند بنا را بر اقل يا بر اكثر بگذاردمگر آن‌كه بنابراكثر گذاشتن نماز را باطل كند كه در اين صورت بايد بنا را بر اقل بگذارد.

(مسأله 871) اگر بعد از اين‌كه وارد جزيى از نماز شود، در انجام دادن جزء قبل از آن شك كند، به آن شك نبايد اعتنا نمايد و در اين حكم فرقى بين نماز اداء يا قضاء ويا نماز جمعه يا آيات ويا نمازواجب يا مستحب نيست، مثلًا: در حال قرائت در تكبيرهً الاحرام يا در حال خواندن سوره‌