فلسفه‌ى عبادات در اسلام‌

به تناسب بحث، بايد گفت رابطه‌ى انسان با عبادات يك نوع رابطه‌ى معنوى و روحانى است و تحت تأثير زندگى عمومى قرار نمى‌گيرد و با مرور قرون و اعصار تحول نمى‌يابد؛ زيرا عبادات كه نقش بزرگى در اسلام دارد، رابطه اى بين بنده و پروردگارش و يك رابطه‌ى روحانى و معنوى است كه با تغيير زمان و مكان و تحولات زندگى تغيير نمى‌يابد. اما رابطه‌ى بين انسان و طبيعت يك رابطه‌ى مادى است؛ از همين رو، تحت تأثير زندگى عمومى بوده و با تحول آن تحول مى‌يابد. به همين جهت است كه زندگى عمومى بشر در اين عصر، متكامل‌تر و پيشرفته‌تر از زندگى عمومى در اعصار گذاشته است.

از اين جا است، كه عبادات در اسلام يك نقش تربيتى روحى دارد و رابطه‌ى انسان را با خالق او، يعنى موجود مطلق آفريننده، به صورت ايمان به خداوند يكتا و بى همتا و بى شريك، تقويت مى‌كند و اين رابطه را در جان انسان‌ها مستحكم مى‌گرداند. در رابطه‌ى انسان با جهان‌