تَراضٍ»؛[1] بلكه بعيد نيست مشمول اطلاق اين سخن خداوند نيز باشد كه مى‌فرمايد: «أَوْفُوا بِالْعُقُودِ».[2]

به علاوه اين‌كه رضايت بين آن دو وجود دارد، حتى اگر داد و ستد باطل باشد.

گاهى پرسيده مى‌شود: فرض كنيد شخص كالايى را در بازار بفروشد و آن را بعد از يك ماه به مشترى تحويل دهد؛ يعنى فعلًا مالك آن نيست و بعد از يك ماه در سررسيد مقرر، آن كالا را از بازار مى‌خرد و به مشترى تحويل مى‌دهد. آيا اين نوع معامله و فروش درست است؟

در پاسخ مى‌توان گفت: فروش چيزى كه مالك آن نيست، به خودى خود باطل است، اما اگر فروشنده، كالا (مبيع) را در زمانى‌كه تاريخ تسليم آن فرا مى‌رسد، مالك شود و بتواند آن را در وقت مقرر به مشترى تحويل بدهد، مى‌توان اين مسئله را به يكى از دو صورت زير تصحيح كرد:

الف) مانعى ندارد كه شخص ملكيت چيزى را انشا كند كه بعداً مالك آن مى‌شود. در اين صورت، انشاء فعلى مى‌شود و منشأ در زمان بعد محقق مى‌گردد. مراد ما از انشاء، وجود انشايى است و طبيعت وجود انشايى به صورت فعلى مى‌باشد و تعليق و تأخير در آن متصور نيست و منظور ما از منشأ، وجودى فعلى است كه با فعليت موضوع فعليت پيدا مى‌كند. از اين رو، در تأخير انداختن منشأ از زمان انشاء مشكلى پيش نمى‌آيد؛ زيرا منشأ

[1] - اموال همديگر را به ناروا مخوريد، مگر آن‌كه داد و ستدى با تراضى يكديگر از شما[ انجام گرفته‌] باشد. سوره نساء- آيه 30.

[2] - به قراردادهاى خود پاى‌بند باشيد. سوره مائده- آيه 1.