4- وثوق و اطمينان[2] به انجام دادن او و اما بعد از
اجراء عمل نايب، لازم نيست اطمينان به صحت آن و در صورت شك در صحت حكم به صحت
مىشود و استنابه صحيح است هر چند قبل از عمل شك داشته باشد.
5- معرفت نايب به افعال و احكام حج ولو با ارشاد كسى در حال عمل.
6- ذمه نايب، مشغول به حج واجبى[3]
در آن سال نباشد.
[4]- بنابر احتياط نمىشود
كسى را كه از پيش عجز او از عمل اختيارى معلوم است اجير كرد، بلكه اكتفا به تبرع
او در نيابت نيز محل اشكال است و در مورد عذرهايى كه بعداً عارض مىشود حكم نايب
همان حكم منوب عنه است كه در بعضى موارد حج صحيح است و گاهى باطل است و استيجار و
نيابت كسى كه در انجام بعضى واجبات حج كه ترك عمدى آنها هم موجب بطلان نيست، مانند
طواف نساء و بيتوته و رمى روز يازده و دوازده اشكال ندارد.