بگيرد و بعد بفهمد آب برايش ضرر نداشته است، وضوء او صحيح مى‌باشد.

هشتم- آب داشته باشد ولى از تشنگى بترسد:

305- هرگاه مكلف آب داشته باشد ولى بترسد كه اگر آن را به مصرف وضوء يا غسل برساند خود او يا عيال و اولاد يا رفقاء و يا كسانى كه مربوط به او هستند- مانند نوكر و كلفت- از تشنگى بميرند يا مريض شوند يا به قدرى تشنه شوند كه تحمل آن مشقّت دارد، يا بترسد حيوانى كه مال خود اوست از تشنگى تلف شود، يا اگر كسى كه حفظ جان او واجب است به طورى تشنه باشد كه اگر آب را به او ندهد تلف مى‌شود، بايد بجاى وضوء يا غسل، تيمم كند.

نهم- استعمال آب مشقّت داشته باشد:

306- اگر مكلف آب داشته باشد، ولى استعمال آن در وضوء يا غسل براى او مشقّت باشد- مثلًا هوا به قدرى سرد باشد كه تحمل آن عادتاً دشوار باشد- بايد تيمم نمايد.

دهم- استعمال آب در وضوء يا غسل مزاحم با واجب اهمّ باشد:

307- اگر مكلف آب داشته باشد، ولى استعمال آن در وضوء يا غسل مزاحم با واجب اهمّ باشد، بايد تيمم كند، پس اگر مثلًا طهارت ندارد و بدن يا لباسش نيز نجس است، و كمى آب دارد كه اگر با آن وضوء بگيرد يا غسل كند براى آب كشيدن بدن يا لباس او آب نمى‌ماند، در اين فرض بايد بدن يا لباس را آب بكشد، و با تيمم نماز بخواند؛ ولى اگر چيزى نداشته باشد كه بر آن تيمم كند، بايد آب را به مصرف وضوء يا غسل برساند، و با بدن يا لباس نجس نماز بخواند.

يازدهم- استعمال آب مانع شرعى داشته باشد:

308- اگر استعمال آب مانع شرعى داشته باشد، بايد تيمم نمايد، مثلًا غير از آب يا ظرفى كه غصبى و استعمال آن حرام است آب يا ظرف ديگرى ندارد، در اين فرض بايد به جاى وضوء و غسل تيمم كند.

چيزهايى كه تيمّم بر آنها صحيح است:

309- تيمم بر زمين و هر چيزى كه از زمين جدا شده ولى از اسم آن خارج نشده باشد صحيح است؛ پس تيمم بر خاك- حتى گِل ارمنى و گِل سرشور- و ريگ و كلوخ و سنگ گچ و سنگ آهك و سائر سنگها و گچ و آهك پخته و گِل پخته و گرد و غبار و گِل، صحيح مى‌باشد.