نماز با تحصيل طهارت و سائر شرائط بگذرد و حائض شود، قضاء آن نماز بر او واجب است.

274- اگر زن در آخر وقت نماز از خون پاك شود، و به اندازه غسل و وضوء و مقدمات ديگر نماز مانند تهيه كردن لباس يا آب كشيدن آن و خواندن يك ركعت نماز يا بيشتر وقت داشته باشد، بايد نماز را بخواند؛ و اگر نخواند، بايد قضاء آن را بجا آورد.

275- اگر به اندازه غسل وقت ندارد- هرچند بتواند با تيمّم نماز را در وقت بخواند- آن نماز بر او واجب نيست.

276- انجام دادن چند چيز براى شخص حائض مكروه است: 1- خواندن قرآن، 2- همراه داشتن قرآن، 3- رساندن جايى از بدن به مابين خطهاى قرآن، 4- خضاب كردن به حناء و مانند آن.

چهارم- نفاس:

خونى را كه زن به سبب زايمان مى‌بيند خون نفاس، و زن را در حال نفاس نُفَساء گويند.

277- خونى كه پس از سزارين به سبب ولادت از مجراى طبيعى بيرون مى‌آيد خون نفاس است، هرچند در سزارين طفل را با جراحى خارج مى‌نمايند؛ امّا خونى كه از محل عمل به واسطه جراحى خارج مى‌شود نفاس نيست.

278- كمترين مدتى كه زنان خون نفاس مى‌بينند يك لحظه است، و بيشترين مقدار آن ده روز مى‌باشد.

279- اگر خون زايمان از ده روز بگذرد، چنانچه زائو در حيض عادت دارد، به اندازه روزهاى عادت او نفاس و بقيّه استحاضه است؛ و اگر در حيض عادت ندارد، تا ده روز نفاس و بقيّه استحاضه مى‌باشد.

280- كارهايى كه بر حائض حرام است بر نُفساء نيز حرام مى‌باشد؛ و آنچه بر حائض واجب و مستحب و مكروه است بر نفساء هم واجب و مستحب و مكروه مى‌باشد.

281- وقتى زن از خون نفاس پاك شد بايد غسل كند، و عبادتهاى خود را بجا آورد؛ و چنانچه بعد از پاك شدن دوباره چند روز خون ببيند، و عدد روزهايى كه دوباره خون ديده با عدد روزهايى كه در وسط پاك بوده است روى هم ده روز يا كمتر باشد، تمام آن خون نفاس است، و اگر در