تعزيرات‌

دو موضوع از موضوعات رئيسه اين بخش، از فقرات فقهيه جلد 10 ذكر مى‌شوند، كه عبارتند از: 1- مقدّمه، 2- موجبات تعزير.

اول- مقدّمه:

تعزير در لغت به معناى تأديب است و به حسب شرع عقوبت يا اهانتى است متعلق به جماعتى كه گناهى مرتكب شده‌اند كه مستوجب حدّ نيست.

دوم- موجبات تعزير:

1869- گناهانى كه در شرع مقدّس اسلام براى آنها حدّ معيّن نشده بلكه موجب تعزير مى‌باشند و شارع مقدّس مقدار تعزير آنها را معيّن فرموده است عبارتند از: 1- نزديكى با همسر خود در حال حيض، 2- نزديكى با همسر در ماه رمضان در حالى كه خود و همسرش روزه دارند، 3- اگر دو مرد يا مرد و زن بيگانه‌اى لخت و عريان در زير لحافى ديده شوند و دليلى هم براى اين عمل نباشد، 4- اگر دو نفر زن اجنبى با يكديگر زير لحاف برهنه ديده شوند، 5- كسى كه بكارت دخترى را كه زوجه يا مملوكه‌اش نيست با انگشت زائل كرده باشد. 1870- تعيين تعزير در چند مورد- غير از موارد مذكور در فقره قبل- به اختيار قاضى است، و اين موارد عبارتند از: 1- وطى حيوانات، 2- وطى انسان مرده، 3- استمناء، 4- ترك كردن‌